Zwijmelen op Zaterdag: One Step Beyond

Vandaag blik ik in de Zwijmel weer terug op een Pieterpadetappe die ik in september liep.
Montfoort-Sittart... het einde is nu echt in zicht. 

23 september 2023
Pieterpad etappe Montfort-Sittard 24 km

Vanmorgen was ik al vroeg op pad. Ik werd om half 6 wakker, nadat ik rond 22 uur in slaap was gevallen. Ik was te lui geweest om voor dit ene nachtje mijn luchtbed op te pompen, dus ik rolde een slaapmatje uit. Ik was bang dat ik er spijt van ging krijgen. Er lag niet meer dan een centimeter matras tussen mij en de grond. Dat het koud zou zijn, was ook ongegronde vrees. Ik heb veel beter geslapen dan al die andere Pieterpadnachten op mijn luchtbed. Toch fijn dat je daar tegen het einde van het pad achter komt, dat een uitrolmatje voldoende is... 
Ik weet niet of het een gelukstreffer was (na die heerlijke slapeloze nacht ;-) ) maar ik ga het zeker nog een keer proberen. 

Om half 6 begon ik wat te rommelen met aankleden en spullen inpakken. Heel zachtjes, want alles klinkt luid op de vroege morgen op een camping. Om 7.45 was ik ingepakt.
De tent ligt kleddernat op een hoopje in de auto. En echt goor: het was vannacht de invasie van de naaktslakken. Ik heb er wel 10 weggeplukt tussen binnentent en buitentent. Vieze smerige slijmsporen overal op mijn tent!



Ik reed met de auto naar station Sittard om met de trein naar het startpunt in Montfort te gaan. Om 9 uur startte ik al met de etappe.
Heerlijk wandelweer. Frisse wind, zonnetje, zalig! Zo anders als toen ik gisteren eindigde in Montfoort, in de zeikregen. 

De etappe begon heel mooi langs kasteel Montfort, langs de historische tuin, over een lang pad richting, alweer zandpaden langs akkers. Met alweer: Mais. Net als gisteren.



Ik weet niet waarom, misschien was mijn hoofd meer in de stemming vandaag, maar ondanks dat het weer veel van hetzelfde was, vond ik het wel mooier vandaag.
Ik liep een poosje op met twee andere Pieterpatters, en toen zij wilden rusten, besloot ik alleen verder te lopen.

Een deel van de etappe liep precies over de grens met Duitsland. Een deel liep door Duitsland heen. En een stuk door het smalste stuk van Nederland. (4,8 km)
Het stuk langs het IJzeren Bosch was werkelijk prachtig.

erehaag :-)

 

 
Ik heb enorm veel modder op de zandpaden onder mijn voeten gehad vandaag. Maar tijdens de etappe is er geen spetter regen gevallen.

Oke... als linksom of rechtsom niet gaat, dan lijkt dwars door het midden soms de beste optie!
(Daar was de plas nog geen centimeter diep).

 
Op het laatste stukje haalde ik één van de wandelaars van vanmorgen weer in en al kletsend bereikten we bijna als vanzelf het eindpunt in Sittard. Het was inmiddels tegen 15.00 uur. Cultuurshock weer hoor, volle winkelstraten en een druk marktplein op de zaterdagmiddag.

 


Ik moest nog een stukje teruglopen naar de p&r bij het station en daarmee heb ik de 25 km vandaag ruimschoots overschreden.

Op het station kocht ik een maaltijdsalade voor het avondeten, en die heb ik net lekker op bed opgegeten.
Ik slaap vannacht in een bezinningshuis. Dat is een soort klooster van de Karmelieten. 

Ik heb een prima kamer met eigen douche en toilet, en ik lig hier al sinds ik hier ben lekker een beetje lui op bed te hangen. Ik mocht nog deelnemen aan het avondgebed, maar dat was niet verplicht. 
Ik werd hartelijk ontvangen door een pater, en morgenochtend zal ik de zusters (nonnen) treffen bij het ontbijt. Lekker vroeg, om half 8 al! Kan ik bijtijds starten met de één na laatste etappe.

En om het evenwicht weer een beetje recht te trekken: morgen slaap ik in een wijnvat. Past beter bij me

En het liedje van vandaag: Heel toepasselijk: One step Beyond (1 stap verder) van Madness. 
De teks is vandaag heel makkelijk te volgen: Oooneee step beeeeeyond! 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter