Op tv zag ik een briljante uitzending van James May. Hij had een levensgroot lego-huis gebouwd.
Met een zoon hier in huis die Alleen Maar Met Lego Speelt, trekt iets over lego altijd onze aandacht.
De makelaars zagen er geen brood in. De kunstkenner wel. Die verwachtte dat hij er grof geld voor kon krijgen. Aan alles was gedacht. Zelfs wijnglazen, een lego wc- met een l.egodrol, die gewoon ook echt doorgespoeld kon worden.
En wat dacht je van dit legopoesje?
Lego wilde niet dat het gebouwd werd in l.egoland.
Hij mocht het huis niet commercieel uitbuiten want Legoland had het alleenrecht om de blokjes als attractie te gebruiken.
Hij mocht de blokjes ook niet los weggeven, omdat er dan een waardedaling van de Lego in Engeland zou gaan plaatsvinden.
Ook was het huis niet te verplaatsen. En daarom vindt de marketingdirector van Legoland het dan weer jammer dat er bij hen geen advies over was ingewonnen... Snap jij het nog?
Helaas wilde niemand het hebben en is het weer gesloopt. Geen idee wat er uiteindelijk met de blokjes is gebeurd, dat vertelt het internet niet.
Ik hoop dat Jip na het zien van deze uitzending (we hadden hem uit zijn bed geroepen om te kijken) nog kan slapen. Als hij net zo is als zijn moeder, dan is hij nu enorm geïnspireerd, dan gaat zijn hoofd nu malen en bruisen er allemaal ideëen omhoog. Die hij natuurlijk vervolgens nooit midden in de nacht kan uitvoeren, waardoor hij weer de halve nacht wakker ligt omdat hij alles wat hij bedenkt weer moet onthouden :-)
O, ja, als ik als blogger dan ook een beetje professioneel over wil komen dan moet ik er natuurlijk een bron bij vermelden: James May's Toy Stories op Discovery Channel.
Doodzonde. Jip had er vast wel willen wonen.
BeantwoordenVerwijderen