maandag 3 september 2012

Een heidens karwei

Vorige week kwam Plato met het nieuwe woord voor de we-300: Uittreding. Het idee kwam bij me op om met dat woord iets te doen over uittreding uit de katholieke kerk. Ik had er geen idee van hoe dat ging en ik deed wat 'research' op het internet.  Uiteindelijk heb ik er toen een blogje van precies 300 woorden uitgeperst, maar ik was niet helemaal tevreden over deze WE. Ik miste het verhaal. Omdat ik er toch veel tijd in heb gestoken en omdat ik denk dat er meer mensen zijn met vragen hierover, wil ik hem toch plaatsen op mijn blog. Het is dus eigenlijk een schrijfoefening van een schrijfoefening :-).

Sommige dingen die ik las verbaasden me. Dat je een doop bijvoorbeeld nooit ongedaan kan maken. Of dat je bij een aanvraag voor een uitschrijving terugverwezen kan worden naar meneer (of mevrouw) pastoor om je keuze nog eens te overwegen. Eén stukje in mijn zoektocht raakte me in het bijzonder. Ik knip en plak hem even:

"Het mooiste, meest intrigerende antwoord kreeg ik van de pastoor uit mijn huidige woonplaats: Vrij vertaald zou ik nooit meer in de hemel komen en zou ik na mijn dood niet meer gemist worden, zelfs door god niet. Hij wenste mij een bekering en inzicht toe om de, zelfafgeroepen verdoemenis te keren."

Nou ja.... hierop voortbordurend ontstond dus het verhaal in mijn hoofd van de WE-300 die ik uiteindelijk bij Plato heb ingezonden *klik*. Het is dus niet helemaal mijn idee over de hemel, maar ik ben aan de haal gegaan met deze uitspraak van de pastoor van deze onfortuinlijke uittreder.

Mocht ik mensen voor het hoofd gestoten hebben met mijn verhaal, (geloven is toch een persoonlijk en gevoelig onderwerp,) dan hoop ik dat jullie begrijpen waar het verhaal vandaan komt.

Het vraagstuk houdt me bezig, al een poosje, en Plato heeft me aan het denken gezet.

Hierboven kun je dus klikken voor de uiteindelijke WE.
Hieronder nog een stukje 'making of'.

En dan kun je hier *klik* en hier *klik* (ja, een link naar 'zeil-issues' ... hoe betrouwbaar zal die link zijn ;-)  ) nog lezen hoe dat eigenlijk allemaal werkt met die uitschrijving.

Hier komt mijn verhaal die het uiteindelijk niet geworden is:



Ze maakten hun keuze met de beste bedoelingen.

Hoewel?
Was het wel een keuze?
Was het geen gewoonte?
Kun je kiezen als je bent opgegroeid in een katholieke dorpsgemeenschap?
Als je dagelijks je gebedjes prevelt en wekelijks naar de kerk gaat?
Als alle huwelijken en kinderen om je heen kerkelijk gezegend zijn?

Mijn ouders hebben me laten dopen. Daarmee ben ik als Katholiek  verbonden aan een instituut met een héle grote doofpot. Een kerk met goede ideeën, maar ook met achterhaalde ideeën over bijvoorbeeld euthanasie, anticonceptie of homofilie, die mijlenver van me af staan.

Jarenlang was het oké. Ik heb geen last van de kerk ( ééns per kwartaal maakt het parochieboekje via mijn deurmat een glijvlucht naar de kliko) en de kerk heeft geen last van mij (ik kom er nooit).

Steeds vaker knaagt het. Wil ik nog verbonden zijn aan dit instituut? Wat levert het mij, naast dat belangrijke plekje in de hemel, op dat ik sta ingeschreven als Katholiek? Wat is het voordeel voor de kerk dat ik geregistreerd sta? Ik ga op onderzoek uit.

27% van de Nederlandse bevolking staat geregistreerd als Katholiek. Slechts 1,8 % van de Nederlanders gaan zondags naar de kerk. De kerk kan op basis van deze 27% het maatschappelijke belang en hun standpunten over bovengenoemde voorbeelden uitdragen en subsidies aanvragen. Dus ook op basis van mijn inschrijving!

Uitschrijven lijkt een heidens karwei: er zijn zes (!) brieven voor nodig. En ontdopen kan nooit.  

Ik hoef alleen maar de voorbeeldbrieven van het Web te plukken, maar een week later is de eerste brief nog niet gepost. Ik denk dat ik geloof dat ik zeker weet dat ik er niet meer bij wil horen…
Maar kennelijk zit er een diepgeworteld kiempje dat bang is dat ik daarmee mijn plekje in de hemel verspeel…




We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: uittreden.
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com

6 opmerkingen:

  1. Ik heb de knoop uiteindelijk doorgehakt en heb mezelf 30 jaar geleden laten uitschrijven. Helaas waren sommige familieleden daar erg verontwaardigd en verdrietig over, maar ik heb nooit spijt gehad.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja ik heb me ook ooit uit laten schrijven, was niet katholiek maar gereformeerd. Ze kwamen contributie ophalen en toen ik niet wilde betalen (waarom kwamen ze nooit eens vragen waarom ik niet meer in de kerk kwam maar wel geld halen ?) En inderdaad dooplid blijf je gewoon. En dat gevoel dat kan ik me heel goed voorstellen, helemaal los kom je nooit van je opvoeding. Heb ook niets tegen het geloof op zich maar wel tegen de instituten die er hun eigen draai en wending aan geven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Oh Natasja, wat een geweldig vervolg. Je laat hier zoveel achtergronden, zoveel van jezelf zien. Om dit soort stukken blog ik graag. Diepgang is er maar zo zelden. Hier is het. Gelukkig.

    Als ik dat antwoord van die pastoor lees schrik ik: ze zijn er nog, die kerkvoogden die de angst prediken, die de wrekende God in ere houden. Die er dus geen klote van begrepen hebben (ja ik word kwaad) en hun onbegrip onbekommerd over de hoofden van de gelovigen uitstrooien.

    Maar Natasja, geloof me (ook al ben ik niet gelovig): als er een God bestaat is hij niet wraakgierig. Als er een God bestaat leeft hij van de angst. Als er een God bestaat dan is hij van de universele liefde. Het instituut kerk loslaten wil nog niet zeggen dat je jouw God loslaat. Dat je plotseling niet meer in het goede gelooft. Ach, je weet het zelf wel. Laat je niet verblinden door angst, maar laat je leiden door je gevoel, je geweten, je vermogen tot liefhebben. Dan komt alles goed.

    Als de angst regeert, is dat een God niet weert.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Er moet natuurlijk staan: als er een God bestaat leeft hij NIET van de angst. Wil je het even corrigeren, anders staat het er zo verkeerd.

    Overigens: ik ben niet bij een kerkgenootschap aangesloten, maar ik geloof wel degelijk. Maar dan op een veel universelere manier dan dat enge kerkdenken.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik kan volgens mij de tekst niet aanpassen, maar ik denk dat het zo ook wordt begrepen dat het woordje ' niet' ontbrak.

      Ik geloof in het goede, in liefde, in het goede van de mensen en de liefde voor elkaar. En of dat gelijk is aan God, dat weet ik niet. Maar daarbij past geen wraak.

      Bedankt voor je woorden!

      Verwijderen
  5. Ik hoor bij geen enkele kerk, maar voel me in elke kerk thuis. God woont in je hart en niet in een gebouw. En dat heb jij heel goed aangevoeld en verwoord!

    BeantwoordenVerwijderen