uittreding

Daar stond ze dan… en ze wist niet waar ze heen moest gaan.  

Tot hier was alles precies gegaan zoals ze het zich had voorgesteld. Het  gefilterde licht. De klanken die helder en gedempt tegelijk leken te zijn.  Het gouden hek, dat in de lege ruimte leek te zweven.  Alleen ging de poort niet wagenwijd voor haar open.  

Petrus had de deur tot een kier geopend, was schielijk naar buiten geslopen en had achter zijn rug de poort weer dicht getrokken. Zonder dat hij het hoefde te zeggen werd haar vermoeden bevestigd: hier was geen plek voor haar. 

‘U bent  één van de vele probleemgevallen waar we de laatste jaren steeds mee te maken hebben’,  had Petrus gezegd. ‘Als dopelingen weten jullie de weg  te vinden , maar omdat jullie je willens en wetens hebben laten uitschrijven uit de katholieke kerk, kan ik helaas geen toegang geven tot de hemel’.  

Ergens was ze er altijd al een beetje bang voor geweest. De achterhaalde ideeën, de enorme doofpot… ze wilde haar naam niet meer verbonden zien aan de kerk als instituut en ze had zich uit laten schrijven. Henk had haar nog zo gewaarschuwd. Zou je dat nou wel doen? Wat geeft het voor last? Misschien is het juist goed om niets te doen en om het te laten zoals het is!  

‘Maar wat moet ik nu?’ ...

Het geloof, nee, de wetenschap dat ze al haar geliefden weer zou zien in de hemel, had haar de moed gegeven om te sterven.

 

Petrus leek haar niet te horen. De poort schoof in de leegte naar achteren en Petrus snelde de poort weer binnen. De klap van het hek echode lang na.  

Door haar tranen zag ze Henk staan. Zijn armen hield hij naar haar uitgestrekt door de tralies van het hek.




We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: uittreding
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com