Olievlek

 

Wat hebben een olievlek en een lege wasmand met elkaar te maken?

Ik zal het uitleggen.

Vorige week postte ik het bericht van het sponsorproject voor mijn schoonzus. (Klik hier als je de link wil lezen)

Het was écht hartverwarmend om te merken hoe vanuit alle kanten mensen om me heen betrokkenheid toonden.

De mailings/berichten op sociale media hebben zich als een olievlek verspreid.

Ik kan op mijn blog zien dat het bericht enorm vaak gelezen is, en dat het via verschillende kanalen wordt gezien. Van verschillende mensen heb ik toezeggingen gekregen dat ze gaan doneren. Met als klapper een Hele Mooie Donatie op dag 1. Hoe bemoedigend was dat! 

Ook van loopmaatjes uit mijn atletiekvereniging  heb ik toezeggingen op sponsoring gekregen. Sommigen sponsoren een bedrag per gelopen kilometer, anderen een vast bedrag. Cool! En daarbij natuurlijk heel veel bemoedigende woorden!

Met verschillende mensen heb ik goede gesprekken gehad over mogelijkheden die er zijn om steun te krijgen voor dit project. Er is werk aan de winkel de komende weken. 

Ik heb toegezegd gekregen dat ik een plekje heb op de ladiesnight op 12 april die de sportschool waar ik werk organiseert. Dit is een avond waarop dames die een product voor vrouwen hebben, hun product mogen promoten. Ik wil daar zelfgemaakte spullen verkopen, en natuurlijk ons project promoten.

Onder het mom van vrouwen voor een vrouw of iets dergelijks ( ik zoek nog naar een leukere titel) wil ik in mijn netwerk vrouwen vragen of ze iets zelfgemaakts willen doneren, wat wij dan kunnen verkopen.

Wat ik hiermee wil, dat ben ik in gedachten aan het uitwerken, en daar kom ik volgende week op terug. Ook daar zal ik hulp bij vragen. (Wat vraag ik veel hè? ).

O, ja... er is ook een blog van rennende moeders: ren mama ren. De schrijfster van dat blog (ze schrijft erg leuk, het is echt de moeite waard om daar eens een kijkje te nemen) gaat daar binnenkort een interview met mij over dit project plaatsen.

Als klap op de vuurpijl stond mijn buurvrouw/vriendin vanavond met een lege wasmand voor de deur. (Jawel, daar is het bruggetje :-) ) . Die mag ik tot april wekelijks vullen met strijk. Na het weekend komt ze hem halen, en dan krijg ik hem gestreken weer terug. Een aanbod dat ik moeilijk vind om aan te nemen, maar o, ik zal tijd te kort komen de komende maanden. Dus deze wasmand heb ik met beide handen aangenomen.

Het was echt een week waarin ik vleugels had. Super om te merken hoe supportend mensen kunnen zijn, op allerlei manieren. Ik was kei-kapot omdat ik ziek was, heb ook extra moeten werken omdat een aantal collega's ziek thuis waren, maar ik heb me zo enorm gesteund gevoeld. Nu kruip ik lekker een weekend mijn bedje in, zet een streep door alle activiteiten en uitjes, óók de trainingen. Een griepje deze winter was ingecalculeerd, en tijd daarvoor is ingebouwd in het schema. Ik ga niet schaatsen (dat is wel de grootste opoffering tot nu toe) want o, wee, straks heb ik een blessure.  Maandag ga ik er weer volle bak tegenaan.