Zoveel leuke dingetjes op mijn pad

Ik word zo blij van alle leuke dingetjes die voorbijgekomen zijn deze week.

Het begon natuurlijk met de krantenberichten over het 'onvermijdelijk avontuur' (zie eerdere berichten onder het label 'onvermijdelijk avontuur' op mijn blog).

En ja... de olievlek waar ik het eerder over had, die die verspreidt zich.

Bijna overal waar ik kom, word ik aangesproken op mijn actie. En da's mooi. Vooral als het gedeeld wordt. En nog mooier als er ook gedoneerd wordt!

De woensdag na pasen stond er, een beetje schuchter, een jongen voor mijn balie. Hij kwam voor een behandeling naar de tandarts. Hij had een envelopje in zijn hand. 'Die moest ik van mijn moeder aan u geven, ze las het in de krant, en wilde graag helpen'. Nou... dan staat het kippevel wel even op mijn rug hoor.

Gevolgd door een officemanager die de artikelen midden in de gang op een schildersezel heeft gehangen, zodat niemand kan zeggen dat ze het niet hebben gezien :-)

Gevolgd door een drukker die kaartjes heeft gedrukt ter promotie van de actie op de 'ladiesnight'.

Gevolgd door mijn trainer die me spontaan omhelst en spontaan aanbiedt om in Rotterdam de laatste 10 kilometer met me mee te lopen. Hij wist van het hoe en waarom, waarom ik de marathon liep, maar na het lezen van de berichten in de krant vóelde hij ook waar het om ging.

Gevolgd door een 'briefing' van de ladiesnight waarop bekend werd gemaakt dat de opbrengsten van de loterij die die avond wordt gehouden, ten goede komen aan het onvermijdelijk avontuur.

Gevolgd door spontane donaties uit mijn loopgroep, en natuurlijk duizend succes-wensen.

Gevolgd door een medeloper uit de zaterdagochtendgroep die mij zachtjes influistert dat hij aan de school waar hij werkt heeft gevraagd om bij een goede doelen-actie ook aan mijn doel te denken. Er is nog niets beloofd, maar het is natuurlijk geweldig dat hij het vraagt!

Gevolgd door een man van de wielerclub die met 39 clubgenoten koffie kwam drinken op de sportschool waar ik vanmorgen moest werken. Hij gaf me enthousiast een hand en riep: hé, u ken ik, uit de krant! Hij vroeg me of ik iets paraat had, zodat hij het door kon geven aan clubgenoten. Hij las mijn sponsorbrief, zette me midden in de kring (help!), kondigde de actie aan en vroeg of alle mannen de komende week even op de clubwebsite wilden kijken, dan zou hij de actie daar geplaatst hebben. En of ze vooral zijn voorbeeld tot doneren wilden volgen.

Gevolgd door een paar jongetjes die me tijdens het trainingsrondje rond de plas aan kwamen moedigen: 'U bent toch de moeder van Janneke... nou... succes dan hoor... volgende week!'

Gevolgd door een heerlijk loopje in korte mouwen en korte broek, met de zon in mijn gezicht. De zon en de warmte waar ik de hele lange koude winter uren en uren achter elkaar naar verlangd heb.

Gevolgd door nog een heleboel leuke dingen, waar ik nu geen tijd meer voor heb om te noemen, omdat het bedtijd is.

En herinneren jullie je het blogje shine nog? lees het nog maar eens. Dit is precies wat ik bedoel!