Het stemsysteem van het filmhuis

Een paar keer per jaar bezoek ik hier in mijn woonplaats de bioscoop.
Soms één van de Disney-kaskrakers met de kinderen of een andere kinderfilm.
Een hele enkele keer is er een film die ik samen met Mr. C. wil zien. Of hij met mij.
En soms laat ik me verrassen door een film waarvan ik niet weet waar het over zal gaan in het Filmhuis.

Ik vind dat we een leuk bioscoopje hebben.
Er hangt een beetje een huiskamerachtig sfeertje.
Kleine zaaltjes, je komt er altijd dezelfde medewerkers tegen, en volgens mij als je er langer en vaker rondloopt ook altijd dezelfde bezoekers. Een hele andere sfeer als de megabios in Antwerpen bijvoorbeeld.

De eerste keer dat ik er kwam, kwam er iemand de zaal binnenlopen die wat ging vertellen. Een toelichting over de film, de regisseur, het verhaal, de acteurs. Gewoon, zo uit het losse polsje, zonder microfoon. En iedereen luisterde aandachtig. Ik weet niet of het normaal is bij filmhuizen, maar nu ik hier in mijn woonplaats vaker ben geweest, heb ik geleerd dat dat zo hoort. Bij ons dus.

En wat ook verschilt bij het 'normale' publiek: iedereen blijft netjes zitten tot de hele film is afgelopen. Tot en met de aftiteling.

Het allerleukste vind ik het beoordelingskaartje. Dat krijg je bij aankomst in handen gedrukt.
Zo simpel. En zo handig.
Geen gedoe met ingewikkelde stemkastjes, dure sms-jes, websites bezoeken en win-een-prijs-voor-je-stem-maar-dan-willen-we-wel-eerst-alles-van-je-weten.

Aan het einde van de film (dus na de aftiteling :-) ) maak je een scheurtje in het vakje 'wat je ervan vond' en geef je  het briefje terug aan de meneer of mevrouw die de film bij aanvang is komen toelichten. Van de films met de beste beoordelingen wordt dan overwogen om ze terug te laten komen in het filmhuis.

De film van gisteravond (Elle s'en Va, met Cathérine Deneuve) kreeg van mij dus een zeer goed. Evenals het gezelschap waarin ik me bevond.

Ik zeg: voor herhaling vatbaar. Geen idee naar welke film ik toe wil. Maar ik laat me graag verrassen.