Leeslijstje (deel 1)

Al weken was ik van plan om de boekentips van de boeken die ik de afgelopen zomer heb gelezen hier te delen. Het kwam er steeds niet van.
Waarom niet? Juist ja... ik was druk met lezen.
Ik had een paar boeken liggen waar een deadline op stond. Ik had ze geleend bij de bieb en ik kon ze niet verlengen omdat ze gereserveerd waren voor een andere lezer.
Dat was dus hard werken.
Vannacht om 1.30 uur legde ik deze pil weg:

Een klein leven van Hanya Yanagihara 

Ik vraag me bij dit boek steeds weer af: Wat heb ik nu eigenlijk gelezen en waarom bleef het me zo boeien dat ik door wilde lezen? Ik heb in het begin een paar keer de neiging gehad om niet verder te lezen. Het kwam wat moeizaam en traag op gang. Maar op bol.com las ik dat ik toch écht even door moest zetten. En dat deed ik dus braaf.

Ik kopieer even een korte beschrijving uit de Volkskrant:

Een klein leven (A Little Life) begint verraderlijk rustig, ja bijna kabbelend. We maken kennis met vier vrienden die zijn afgestudeerd aan een prestigieuze universiteit. Ze gaan in New York wonen, om daar carrière te maken.
En jawel: stapje voor stapje gebeurt dat. Willem, een would-be-acteur die - uiteraard - in een restaurant werkt, ontwikkelt zich tot een ware ster. JB wordt een succesrijk kunstenaar. Malcolm groeit uit tot een globetrottende toparchitect. En hoofdpersoon Jude, wiens verleden in nevelen is gehuld, wordt een briljant jurist.
Gaandeweg richt de roman zich steeds meer op Willem en Jude, die een liefdesrelatie hebben, en worden hier en daar tipjes van de sluier rond Judes verleden opgelicht.

Veel passages zijn echt te gruwelijk om te lezen. Het boek is dik (750 bladzijdes) en de bladzijdes hebben een volle bladspiegel en kleine lettertjes. Er komen veel personages in voor, wat het voor mij ook altijd verwarrend maakt. Het verhaal is toch vaak wel veel van hetzelfde. Maar toch... Ik bleef lezen, uren en uren achter elkaar. Het is vaak nachtwerk geworden de afgelopen weken. Was het de sympathie voor de hoofdpersonen? Was het het verhaal dat me zo raakte?

Ik vond het een uniek boek. Onvergelijkbaar met alles wat ik ooit gelezen heb.

Voor de bikkelaars onder de lezers, die een moeilijk verhaal niet uit de weg gaan, die hard willen werken om een boek te lezen, is dit echt wel een aanrader.

De wildernis in van John Krakauer

In het verleden heb ik op mijn blog al eens verteld over de film Into the wild.

Een film over een jongen die afstand neemt van al zijn bezittingen, van zijn familie en na een rondreis door de VS de wildernis van Alaska in trekt.
Een prachtige film. Een mooi en intrigerend verhaal. En de hoofdpersoon... Zo'n jongen waar ik 25 jaar geleden smoorverliefd op had kunnen worden en die ik nu best als zoon of schoonzoon zou willen hebben.
Het verhaal loopt niet goed af. Christopher McCandless, alias Alexander Supertramp, wordt dood gevonden in een verlaten bus die hij gebruikte als schuilplaats in Alaska. Oorzaak: verhongering.

Het boek is geschreven door een journalist die voor een tijdschrift een kort artikel schreef over dit macabere voorval. Het liet hem niet los en hij onderzocht wie McCandless nu eigenlijk was, wat hem dreef om alles achter zich te laten en hoe het kon dat hij zo noodlottig aan zijn einde is gekomen.

Ik kan niet kiezen wat ik mooier vond, de film of het boek. De film bevatte zulke mooie beelden. En de muziek! De muziek in de film is van Eddie Vedder, de zanger van Pearl Jam. Eén van mijn favorieten! Maar het boek geeft zoveel meer achtergrond dan de film.
Mijn advies: kijk eerst de film en lees dan het boek.

Oke... even een voorproefje dan:

En nog eentje... omdat de stem van Eddie Vedder zo mooi is.

Met beelden van de echte Alexander Supertramp.



Echt... dit hele verhaal boeit me mateloos. Ik ben uren zoet geweest met het bekijken van docu's op Youtube over dit hele gebeuren en het luisteren naar de muziek die Eddie Vedder erbij gemaakt heeft.



Nog één boek. De rest doe ik in een volgend blog.


De Stamhouder van Alexander Münninghof

Dit is écht een boek naar mijn hart! Een familiegeschiedenis doe zich uitrolt over een paar generaties. Een lekker langzaam verhaal. Of eigenlijk niet een verhaal maar een documentaire over de familiegeschiedenis van de schrijver.

Ook hier kopieer ik voor het gemak even de samenvatting:

Ik ben geboren op 13 april 1944 in Posen, een oude Poolse stad die eeuwenlang Pozna werd genoemd. Maar toen ik er geboren werd, te midden van bombardementen die het einde der tijden leken aan te kondigen, was dit Posen een Duitse stad vanwaaruit Hitler-Duitsland zijn Heerestruppen naar de Sovjet-Unie had gestuurd en die nu de verminkten, de gewonden, de doden en een onafzienbare stoet vluchtelingen terugkreeg.
Mijn familie had deel aan dat drama. Over hen gaat dit boek. En over de gevolgen van de oorlog. Over een sluwe grootvader, die op spectaculaire wijze een van de rijkste mensen van Letland was geworden, maar twee dagen voordat de oorlog uitbrak met zijn Russische vrouw en vier kinderen, met achterlating van al zijn bezittingen, moest vluchten naar Nederland. Over een naïeve vader, die aan het Oostfront, in het uniform van de Waffen ss, uit idealisme tegen de Sovjets vocht en vervolgens in Nederland ten onder ging. Over een moeder, die na de scheiding naar Duitsland vluchtte en mijn moeder niet mocht zijn. En over mij, de kleinzoon, de zoon, de stamhouder.

Ik heb dit boek echt met veel plezier gelezen. Het is heel erg mooi geschreven. Ook het perspectief spreekt me aan: De stamhouder die in Nederland in de oorlog opgroeide met een vader die bij onze vijand vocht. Mooi hoe de karakters, vooral de grootvader, 'de Oude Heer', zijn neergezet.
De ongelooflijke gebeurtenissen. De vader die hem in de steek heeft gelaten. Er werd behoorlijk wat gemanipuleerd in die tijd door die familie. En toch is het allemaal echt gebeurd.
Leuk ook dat ik de omgeving waar het zich afspeelt, de laan van Nieuw Oost Indië in Voorburg, goed ken. Als puber heb ik jarenlang, dag in dag uit, die laan afgefietst op weg naar school.
Eén van de mooiste boeken die ik ooit heb gelezen!