Kwetterbosje

Na mijn werk loop ik altijd met de post naar de brievenbus aan de overkant van het veldje.

Soms met de kinderen, soms alleen.

Naast de brievenbus staat het 'Kwetterbosje'.

Het is er altijd een kabaal van jewelste.

Het lijkt of er wel 100 musjes allemaal tegelijk willen vertellen wat ze die dag hebben beleefd.

We kijken dan altijd goed of we ze zien zitten.

Maar we zien ze nooit.

We vroegen ons zelfs af of ze er geen boxjes in hadden opgehangen.

Net zoals in de efteling, dat er van die vogelgeluidjes uitkomen.

Sinds gisteren weten we dat het geen boxjes met vogelgeluidjes waren.

Het bosje is weg.

De vogeltjes zijn ook weg.

En we horen geen gekwetter meer.

Jammer, het zal wel weer aangroeien.

Maar het was altijd zo'n lekker terugkerend momentje aan het einde van de dag.

(Zal Wordfeud het woord 'kwetterbosje' goedkeuren?)