dankbare klanten

Er zijn mensen, die altijd zomaar iets meenemen voor een ander. Gewoon omdat ze het gezellig vinden.  Toen ik nog op de bieb werkte was er een mevrouw, die iedere tweede vrijdag van de maand een gebakje kwam brengen. Als dank voor al het opzoekwerk wat we voor haar deden. Maar heej... dat was mijn werk.

Nu heb ik zelf nog nooit wat meegenomen naar de bieb, of naar de winkel, naar de dokter of naar de tandarts ( ja, mijn man 1 keer, maar dat was een goedmakertje voor een vergeten afspraak), maar als ik dan weer zo'n attentie in ontvangst neem, dan denk ik... zou ik ook eens kunnen doen. En vervolgens ben ik weer zo attentloos om daar nooit aan te denken.

Zo hebben we een klant die bij iedere afspraak bij de tandarts de allerlekkerste zeeuwse bolussen meeneemt. Zoveel, en zo lekker dat we er kiespijn van krijgen. (Zo houden we gelijk onszelf aan het werk).

Vandaag was het weer feest. Onze taartenklant was er weer.
Te mooi om op te eten, maar te lekker om te laten staan.

Ik weet niet of dit standaard is voor het pattisserie-niveau in België, maar ik durf toch wel te zeggen dat dit de mooiste en de lekkerste taarten zijn in  Brasschaat en wijde omgeving zijn.

Mooi hè, die dikke chocolade krullen.
En dat schuim.... net een beetje aangezet in de oven of met een brander? Ik heb geen idee. Het ziet er prachtig uit! En de combinatie met de (ook al zo mooie) frambozen is goddelijk.

Santé!!! Daar ging die!
Zo'n gebakkie ( is eigenlijk te ordinair voor zo'n taartje, hè?) is iedere calorie dubbel en dwars waard.

Kijk ook het team wat het voor ons heeft gemaakt... ziet dat er strak uit of niet?

Jammer dat ik al getrouwd ben... anders ging ik daar de bruidstaart halen.

Nou ja.... laat ik maar stoppen.Ik heb weleens het gevoel dat ik van het kijken naar eten alleen al dik word.....

Het magere kopje soep vanavond was een goeie tegenhanger :-)