Met extra blos

Ik knikte mijn zus bemoedigend toe.

‘Zullen we maar beginnen? ‘

Mijn zus pakte het toilettasje en ritste het open. Het roze tasje dat ik zo goed kende. De inhoud was al jaren hetzelfde. Een groene oogschaduw, bruin oogpotloodstompje, rouge, mascara, lippenstift en een tubetje foundation, nog bijna vol .

‘De foundation hecht niet. De huid is klam.’

‘Er zitten condensdruppeltjes op.’

‘Heb je een tissue?’

‘Als er ergens een overschot aan tissues moet zijn dan is het hier.’

In de hoek van de kamer stond een tissuedoos op tafel. Ik pakte een hand vol en depte de huid droog. Nu ging het beter. De make-up was gauw klaar: natuurlijk en niet teveel. Met extra blos op de wangen.

‘Klaar?’

‘Nee, joh, het haar moet nog.’

Mijn zus pakte de krultang erbij. Met liefde krulde ze de haren. Ze deed een stap achteruit om het resultaat te bekijken.

‘Er zitten allemaal rare vlekken in haar nek. Kunnen we daar niet wat aan doen?’

Ik deed mijn eigen sjaaltje af en drapeerde hem om haar nek.

‘Zo! Daar zie je niks meer van.’

‘Bril op?’

‘Nee… draag jij je bril als je je ogen dicht hebt?’

‘Nee. Maar ze droeg hem wel altijd… Bril af?’

‘Ja, bril af.’

‘Nu klaar?’

‘Bijna.’

Mijn zus pakte een flesje ‘ l’air du temps’ uit haar tas en spoot wat achter mama’s oren.

‘Nu is het klaar’

We grepen elkaar even stevig om de schouders en stonden een poosje zwijgend bij elkaar.

‘Het is goed zo… Zullen we papa erbij halen?’

Papa kwam de kamer binnen. Hij kuste mama op haar koude voorhoofd. Trots keek hij ons aan.

‘Prachtig , meiden…. ’t Is net alsof ze zo van haar fiets gestapt is en even haar ogen heeft gesloten om te genieten van de zon. ‘

We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: verzorgen. Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com