Zwijmelen op Zaterdag: Here Comes the Sun

Vanmorgen werd ik wakker met dit nummer, geplaatst door iemand die me lief is op Twitter. En eigenlijk was dit wel heel lekker wakker worden.

Here comes the sun...
Ik weet niet of het zonnetje echt gaat schijnen vandaag.
Het zou heel welkom zijn, nu we dit weekend de 16e verjaardag van Jip vieren. (WTF... 16 alweer??!!! Vorige week lag hij nog in de wieg!). Het is altijd zo fijn als we met de hele bubs visite in de tuin kunnen zitten op zulke dagen.

Zon of geen zon. In huize C. genieten we nog volop van de opklaringen in ons leven.
Het leven lacht ons nu zo lekker toe.
Mr. C. heeft een hele goede eerste werkweek gehad.
Zo fijn.

En Jip... Daar ben ik zo trots op.
Hij heeft eigenhandig hoogstwaarschijnlijk een hele toffe stageplek geregeld voor het volgend schooljaar.

Voor volgend jaar heeft hij voor iedere vrijdag van september tot juni een stage-plek nodig.
Het is niet veel wat ze moeten kunnen/leren: omgaan met collega's, met mensen, verantwoordelijkheden dragen... dat soort dingen. Nou ja... eigenlijk is dat best wel heel wat.
Maakt niet uit waar de stageplek is. Hoeft ook niet per sé iets met de vervolgopleiding te maken te hebben.

Nu is de animo bij bedrijven om een VMBO leerling aan te nemen al niet zo heel erg groot, laat staan als je VMBO op speciaal onderwijs volgt, dus de school is blij met iedere plek die beschikbaar is.
Maar Jip heeft het geregeld :-).

Vorige week stapte hij bij de het nieuwe bowlingcentrum hier in de stad binnen. Fris gedouched, haren gekamd, net blousje aan :-). Hij vroeg keurig netjes of de manager even tijd voor hem had en had een kort gesprekje.

Van te voren hadden we wel doorgesproken wat hij zou vertellen als het op zijn autisme aankwam.
We hadden gezegd dat hij er uit zichzelf niet over zou hoeven beginnen (hij heeft immers laten zien dat hij allerlei strategieën heeft ontwikkeld om er beter mee om te gaan) maar als het er in het gesprek op zou komen, dan zou hij voorbeelden kunnen vertellen van dingen waar hij last van heeft en kunnen vertellen hoe hij dit oplost. De manager vroeg nergens naar, maar Jip besloot echter tijdens het gesprek dit wel te benoemen en de manager zag hier geen problemen mee.

Omdat het wel een plek is waar veel prikkels zijn (er zijn vaak veel mensen aanwzig, de muziek staat hard, er is continu veranderende (disco)verlichting, kinderpartijtes, etc.) mocht hij vorige week twee avonden komen kijken om te ervaren hoe hij het vindt. Of hij het trekt qua prikkels. Hij is op advies van de manager twee keer komen kijken. Jip wilde wel dat ik even met hem mee ging. Eén keer op de vrijdagavond, de avond dat zijn werkavond wordt, en één keer op de zaterdagavond, waarop het topdrukte is.
Beide avonden dacht hij de hoeveelheid prikkels wel aan te kunnen.

Dus het was een welkom aan boord. Ik heb ook kennis gemaakt met de manager en het lijkt me een hele toffe, begripvolle man!

5 jaar geleden, toen we de overstap maakten naar het speciaal onderwijs en toen hij midden in een lang traject zat bij het GGZ had ik nooit durven denken dat hij zo zou groeien dat hij dit zou kunnen doen. Hij was ook stikzenuwachtig, maar hij heeft het toch maar even gefixt! De contractjes moeten nog even getekend worden, maar alles lijkt gewoon dik in orde te zijn.

Dus, ik ben trots . En dat wilde ik even delen!