Zaterdag 13 februari
En dan hoop je winters lang op dit weer. Vrieskou, zon en een dikke ijslaag.
En dan kan je ervan genieten, maar dan werkt je hoofd niet mee.
Uiteraard ga ik schaatsen. En uiteraard is het fijn.
Maar mijn hoofd komt niet in de genietstand ondanks deze ingrediënten.
We zitten in de maand februari weer wat vaker samen in één huis, mijn kersverse ex en ik.
En dat gaat best een poos goed. Maar daar komt een moment dat ik afstand moet nemen omdat het niet goed meer gaat. Gelukkig is daar dan nog het huis van mijn vriendin waar ik me af en toe terug kan trekken. Ik ga daar sinds het najaar regelmatig heen. In het begin voelde het echt als wennen aan het alleen zijn. Nu voelt het echt als een rustige, veilige plek waar ik even tot mezelf kan komen.
Maar goed... dat het even niet goed gaat, zit het kunnen genieten in de weg.
Nou ja... vanwege de toepasselijke, maffe sneeuwpop op de achtergrond.
Iemand moet gedacht hebben dat die sneeuwpop een goed idee was.
En niemand heeft diegene kunnen overtuigen dat het toch een beetje gek was.
Hij lijkt ook wel een beetje bebloed af en toe.
Brrr... Ik zou er nachtmerries van krijgen.
Maar... ondanks dat... een heel mooi liedje.
Een fijn zwijmelweekend allemaal.
Geniet van buiten en voorzichtig op het ijs!
We zijn intussen een dikke week verder sinds mijn laatste Emergo blog.
En het voelt een beetje alsof ik in een vacuüm zit.
Ik kan niks doen. De spanning is weg. En nu moet ik wachten tot alles rond is.
Gisteren is het huis getaxeerd voor de hypotheek en dan mag mijn financieel adviseur daarmee aan de slag om bij een bank een hypotheek los te peuteren.
In de Lidl kom ik van alles tegen wat ik nodig heb. Een wasrek, een strijkplank, een stofzuiger. Ze hebben het ineens allemaal. Maar waar láát ik het allemaal.
De garage en gang puilen inmiddels uit met ingepakte en alvast aangeschafte spullen.
Ik gun mezelf maar wat rust voor de tijd die komen gaat. En de tijd die geweest is. Want ik heb maanden slecht geslapen en ik slaap weer als een roos de laatste weken. En ik hoop gewoon straks in maart vol aan de bak te kunnen gaan.
Wat we wel alvast hebben gedaan: we hebben de dakgoot leeggeschept. Die zaten nog vol blad van de afgelopen herfst. Zonder sleutel was dat het enige wat we konden doen. Ik zag de bui al hangen met de naderende vorst en sneeuw: weer van die kletsen water die langs mijn muren zouden druppen. En alles wat nu niet meer nat wordt hoeft straks in maart niet meer te drogen.
Gelijk punten gescoord bij de buurvrouw met deze actie.
En dankbaar dat mijn ex (het klinkt nog steeds een beetje raar hoor, dat ik hem niet meer mijn man noem) mij daarbij hielp (of eigenlijk: al het hoge en zware werk uit handen nam).
Deze regels heb ik zo vaak in mijn hoofd gehad de afgelopen tijd.
Afscheid nemen van mijn huis. Mijn huis dat steeds minder mijn thuis begon te worden.
En niet wetende wanneer ik me weer thuis zou voelen in mijn nieuwe huis. En waar dat huis zou staan. En hoe het huis zou voelen. En dat soort dingen. Het leek allemaal mijlenver weg.
Maar... het komt ook steeds dichter bij!
Eergisteren heb ik het koopcontract getekend van het huis waar ik een bod op heb gedaan.
Wat een heerlijk gevoel is dat.
Een aannemer heeft alle mankementen waar ik me vorige week zo'n zorgen om maakte kritisch bekeken en hij heeft gezegd dat het goed was.
Alles wat aan het huis mankeert is te overzien qua werk en kosten.
Hij heeft me op het hart gedrukt dat ik me geen zorgen hoef te maken en dat hij me gaat helpen met de dingen die ik niet zelf kan. Hoe fijn is dat!
Ik had een paar dagen geleden al bedacht dat ik vanwege deze twee regels in dit lied deze zwijmel wilde plaatsen. Alhoewel George Kooymans in dit nummer een heel ander thuiskomen bezingt.
Nou ja... met het nieuws dat Golden Earring vanwege de slechte gezondheid van George moet stoppen is het ook een gepast moment om even stil te staan bij al die mooie liedjes die deze band gemaakt heeft. Vreselijk voor George en voor de andere bandleden.
En hoe mooi is het om zo'n jonge George dit te zien zingen? Prachtig toch?
Ik had geen idee dat dit nummer al zo oud was.
Dit nummer stond ook op de cd The Naked Truth. Een live-cd van Golden Earring die steevast mee ging als we op vakantie gingen. Fijne herinneringen aan. Helaas... ook aan het bezit van deze cd is tijdens onderhandelingen van de boedelscheiding een einde gekomen... ;-)
Mee zwijmelen?
Plaats hier je link:
03-02-2021
Het leven voelt zoveel lichter met een nieuw (weliswaar lek, maar toch :-) ) dak boven je hoofd.
Op de terugweg van mijn werk in de auto had ik ineens een briljant plan:
Wat nou hè... als 1 van de kinderen het huis uit is... of als ik 1 van de kinderen op de zolder parkeer.
En ik maak dan van heel de benedenverdieping atelier.
En op de bovenverdieping breek ik dan een kamer door en maak ik een kitchenette zodat ik boven kan wonen? De etage is groot genoeg.
Dan kan ik beneden les geven en klanten ontvangen.
Natasja's naaikamertje :-)
Hoeven ze niet in mijn leefruimte te komen.
En hoef ik geen ruimte te huren en zijn alle inkomsten voor mezelf?
Hoe tof zou dat zijn?
Ik zet op mijn lijstje:
Uitzoeken wat de regels van de gemeente zijn voor het maken van een werkplek in een huis dat wonen als bestemmingsplan heeft.
23.34 uur:
Ik heb gewoon zojuist een huis gekocht!
Het koopcontract is (onder voorbehoud van financiering) getekend.
Echt. Nooit gedacht dat ik in mijn eentje een huis zou kunnen kopen.
Oké... heel de wereld doet het. Maar ik voel me zo ongeveer de stoerste vrouw op aarde.
En nu al nieuwe dingen geleerd:
Ik heb geleerd wat een nokvorst is.
Ik heb geleerd dat je documenten digitaal kunt ondertekenen via je bank app.
Ooit je handtekening met de muis van je computer gezet?
Ziet er niet uit, maar hé... rechtsgeldig dus oké.
Enne... nog twee dingen waar ik trots op ben:
Nu ik het zelf moet doen is ook mijn administratie op orde.
Ik wist dat ik het kan hoor... want op mijn werk gaat het ook goed.
Maar: mijn inkomende mailbox is leeg.
Alles keurig gearchiveerd in mapjes.
Zo ook op mijn pc.
Ik heb zelfs een eigen gealfabetiseerde papieren archiefmap aangemaakt.
En nu neem ik nog een wijntje. Want je leven moet ook weer niet teveel op orde komen toch?
1-02-2021
Maandag. Wederom een gewone werkdag.
Ik heb mijn zorgen n.a.v. het bouwtechnisch rapport uit staan bij verschillende mensen.
Ik zit aan mijn telefoon vastgeplakt.
Tegen de avond ben ik wel iets wijzer maar nog niet overtuigd.
02-02-2021
Ik besluit aan te bellen bij mijn aanstaande buren van mijn nieuwe huis.
Op haar sloffen en in ochtendjas doet mijn aanstaande buurvrouw open.
Ik wil weten of zij problemen heeft met dat dak en vocht.
Ik word allerhartelijkst ontvangen. 'Kom binnen meid, zullen we even koffie doen? Ja, ik werk thuis vandaag en de dag is zo druilerig dat ik nog geen zin heb om me aan te kleden.'
Ik geef haar groot gelijk. Als ik de deur niet uit had gehoeven dan had ik er net als haar bij gelopen.
Ik ben verrast om te zien wat een mooi en warm huis je ervan kunt maken.
En wat ze me vertelt, over het huis, over de buurt, over de buren... het is een fijn en positief gesprek.
O.... en ze is ook niet gehecht aan de slangen-den vertelt ze me :-).
Eén van de aannemers die komt kijken is geregeld door een man die het nodig vindt om goed voor me te zorgen. Ik hou van deze mensen in mijn leven en ben daar ontzettend dankbaar voor.
In de middag zijn verlossende telefoontje: 'Natas... het gaat helemaal goed komen. Het dak: dat is een kwestie van de nokvorst recht leggen Dat kost een paar tientjes aan materiaal en een paar uur werk.
Als je gesetteld ben dan bel je me en dan stuur ik één van mijn jongens langs om het te fixen.
Het optrekkende/doorslaande vocht? De dakgoot vegen en de afwatering van je balkon schoonmaken. Dan loopt er geen water meer langs de muren. De boel laten drogen, het komt goed.'
Hij benadrukt: 'Geen zorgen over het dak. Dat dak gaat langer mee dan jij. Je hebt een groot huis, in een fijne straat en alles wat je zelf niet kan daar kan ik je mee helpen.'
Wat een ontzettend fijne man is dit!
Ik hoef niet langer na te denken: ik bel de verkopende partij en de makelaar: Ik ga ervoor!
29-01-2021
Het zag er allemaal zo rooskleurig uit gisteren.
Een dag later ben ik helemaal van de leg.
De 'wat vochtproblemen' uit het bouwtechnisch rapport lijken groter dan ik in eerste instantie inschatte.
Alleen: hoe groot? Ik heb geen idee.
Een eerste dakdekker die ik om advies vroeg kwam met de inschatting dat zijn advies zou zijn het hele dak te vernieuwen. Kosten: ruim 12.000 euro.
Voor dat geld zou hij ook die lillijke den uit mijn tuin weghalen. Wat ik dan weer om te bescheuren vond.
Ik moet gewoon werken vandaag en ik probeer tussendoor wat contact te leggen met aannemers.
Veel wijzer word ik vandaag nog niet. Ik hoop dat het paniek is om niks.
30-01-2021
En weer worden helpende handen geboden. Mensen die graag met me mee willen kijken.
Alleen... ik moet tot maandag wachten tot ik antwoord krijg.
Ik hoop dat het dak met lage kosten tijdelijk te fixen is en dat ik kan sparen voor groot onderhoud over een paar jaar. Die mogelijkheid tot sparen is er. Ik kan het alleen nu niet neerleggen.
Als die mogelijkheid tot tijdelijke reparatie er is moet ik er maar gewoon voor gaan. Ik ben de zoektocht meer dan zat.
Ik kan het niet opbrengen om dit huis naast me neer te leggen en weer bij 0 te beginnen.
Mijn makelaar snapt het. Want wat ik ook koop binnen mijn budget: ik zal concessies moeten doen. Te oud, te klein, te ver weg, te gebrekkig. Dit huis heeft dat allemaal niet. Het is kennelijk alleen te vochtig :-(
31-01-2021
We zijn weer met het hele gezin thuis dit weekend. Tijd voor M. en mij om dingen door te spreken. Spullen te verdelen. De veelbezongen stapel cd's komt op tafel. We moeten lachen om de onderhandelingen. Op het einde blijven de cd's over die we allebei niet kwijt willen. Er wordt keihard over onderhandeld. Onzin natuurlijk in een tijd dat alles op spotify te vinden is. Maar toch...
We mesten kasten uit en komen inschrijfformulieren tegen van 10 jaar geleden. Zo lang zijn we dus al niet door de kasten gegaan. De dingen die we echt niet meer gaan gebruiken de komende weken stoppen we alvast in dozen. In mijn voorlopig koopcontract staat dat 18 maart de overdracht zal zijn.
Ik ga er toch nog van uit dat dat nog steeds zo zal zijn. Als ik nog een paar weken wacht zal de tijd ineens kort zijn.
Ik plaats deze blog.
Maar ik beloof: de volgende is weer een hele dikke emergo!
