een stal vol oliebollen

Soms heb je van die acties waarbij je van tevoren denkt: leuk, maar eigenlijk is het gekkenwerk.
Gisteren had ik er zo één.

Ik was door tante L. uitgenodigd om deel te nemen aan de jaarlijkse oliebollenbakkerij.  Familieactiviteiten staan gelijk aan een hoop lol en een hoop gezelligheid. Dus eigenlijk had ik daar wel zin in. Maar om daarvoor nou bij elkaar 3eneenhalfuur met de auto op en neer te gaan rijden.... Dat was eigenlijk best een goed idee ;-)

Tante L. had haar kaasstal omgebouwd tot oliebollenbakkerij. Onder leiding van Meesteroliebollenbakker ome J. werden er kilo's deeg, appelen, rozijnen en liters olie omgebouwd tot oliebollen. Om 9 uur werd het startsein gegeven. Met 2 logés en 2 eigen kinderen die pas na 'Home Alone 3' wilden gaan slapen, en anderhalf uur reistijd, was 9 uur een echte mission impossible. Rond koffietijd haakten we aan. Handig.... dan konden we gelijk de eerste baksels keuren. Bij binnenkomst was het dan ook al behoorlijk mistig in de kaasstal van tante L. Met een stuk of 4 frituurpannen vol oliebollenvet gaat dat vanzelf.

Zoals verwacht was het dan ook beregezellig. Samen wat maken schept een band. En hoe meer je samen maakt, hoe groter de band wordt. Schalen en schalen vol met oliebollen, flappen en beignets heb ik voorbij zien komen. Met de radio op de top 2000, een stal vol ooms, tantes, nichten, neven en een zus, soep, koffie en broodjes, heb je niet in de gaten dat het eigenlijk best hard werken is. De kinderen hebben tussen de ruzietjes door heerlijk gespeeld op de boerderie en kwamen zo af en toe even binnenlopen voor een slokje limo, een worstenbroodje of om de kâhwe klâwhe op te warmen (dat bekt altijd zo lekker, in plat haags).

hard werken hoor, dat oliebollenbakken :-)

Voor iemand die nog nooit een oliebol gebakken had was het ook best een leerzaam dagje.
Ik weet nu dat:
- het helemaal niet gek is om voor het uitsteken van appelbeignets pvc moffen te gebuiken.
- dat die dingen moffen heten

pvc mof van 100 mm

- dat rijstijd wat anders is dan reistijd
- dat deeg niet onafgedekt in een koude stal rijst, maar dat je dat even binnen in de vensterbank in het zonnetje moet zetten onder een doekje
- dat je bladerdeeg niet onbeperkt kan kneden en rollen, althans... het kan wel, maar het wordt er niet lekkerder op. 2 keer is max.
- dat je de deeg wel goed moet uitrollen, anders wordt ome J. boos omdat de beignets dan never nooit nie gaar worden
- dat gewone koopmansmix met een extra schep kaneel, gist, rozijnen en appels prima oliebollen geven
- dat de soep van tante M. niet zo zout gegeten dient te worden als hij wordt opgediend (heerlijk!)
- dat het best de moeit waard is om voor een schaaltje oliebollen van brabant naar het groene hart te rijden
- dat je van deeg rollen dikke tieten krijgt


(Dat laatste is nog niet gestaafd... straks even flashen bij Mr. C... kijken of hij nóg meer dan anders onder de indruk is... ik hèb me daar een partij staan rollen gisteren....)

Na de afwas stond er een heerlijk warm glas gluhwein klaar. Mét een schaal oliebollen natuurlijk.

Ik zeg volgend jaar weer!

gekke zussie... zoveel oliebollen, en dan precies in de mijn willen happen.

(Mocht er iemand zijn die er bezwaar tegen heeft om met zijn hoofd op het wereldwijdeweb te staan, laat het dan even weten in een reactie of via de mail, dan haal ik de foto gelijk weg)