zaterdag 4 februari 2012

-15

Van de week had ik een hoog watjes gehalte.
Na een drukke dag op het werk, lukte het me niet om mezelf te motiveren om in de kou in het donker te gaan trainen. Kinderen uit de opvang ophalen, thuisgekomen snel koken, het eten naar binnen werken, en direct door omkleden om de kou in te gaan... het was iets teveel van het goede. En als Janneke dan ook nog voorstelt om lekker even samen in bad te gaan... zeg dan maar eens ja tegen de training en nee tegen Janneke en het bad.

Vanmorgen kostte het me geen moeite om te gaan. Ik wist dat het koud zou zijn. Maar ik wist ook dat de zon opkwam bij een strakke blauwe lucht. Ik wist dat het bos onder een wit dekentje zou liggen. En ik wist dat er nagenoeg geen wind zou staan. Alle ingrediënten aanwezig voor een prachtige training.

De heenweg was veelbelovend: de oranje gloed van de opkomende zon werd prachtig weerkaatst op de sneeuw.
Om 2 minuten voor 9 ( je moet vooral niet te lang wachten in de kou) kwamen alle lopers binnendruppelen. En ja, het was koud. Maar het was ook prachtig.


Dit zijn de trainingen waarop prestaties er eigenlijk gewoon niet toe doen. Je moet lopen, warm blijven, oppassen voor blessures, en vooral genieten. Je voeten en benen zijn reflexmatig continu aan het corrigeren op de harde bevroren ondergrond. Op het oog zie je de oneffenheden niet, dus ongemerkt zijn de benen extra hard aan het werk.



Genieten, dat doe ik dan ook volop.
We liepen na de warming up en wat oefeningetjes 4-5 rondjes over een bekend parcours. Met recht, zei de trainer, op het mooiste stukje bos waar je nu kunt zijn. Lichte heuveltjes, de heide en de bomen zijn besneeuwd. De zon komt langzaam boven de bomen. De lucht kleurt steeds blauwer. De sneeuw op de takken smelt een beetje. Met de zon erop geven de druppels licht. Het is alsof men is vergeten om de kerstverlichting eruit te halen.




 Met het opkomende zonnetje is iedere ronde net even anders. Ondanks de kou, voel je de zonnewarmte toenemen. Iedere ronde is de lichtval nét even anders dan de ronde ervoor.  Bij de laatste ronde waagt zelfs een enkel vogeltje zich aan een lied.



Dit zijn de trainingen waarop ik ook dankbaar ben. Dankbaar dat ik een lijf heb waar dit mogelijk mee is. Dankbaar dat ik een gezinsituatie heb waarbinnen dit kan. Dankbaar dat ik een gezin heb die het me gunt op 2-3 keer in de week te trainen. Dankbaar voor de fijne loopgroep. Dankbaar dat we hier zo mooi wonen. En toch ook wel een beetje dankbaar dat ik ook het doorzettingsvermogen heb om ook de minder leuke trainingen te doen, zodat ik fit genoeg ben om hiervan te kunnen genieten.
En dankbaar, dat ik er aan heb gedacht om mijn iphone mee te nemen :-), zodat ik deze mooie training vast heb kunnen leggen voor het thuisfront * :-)

Na de training bevroren haren en tintelende benen en billen.



Gelukkig bleek dat de intructies die ik thuis had meegegeven ook doorgekomen. Mr.C had ervoor gezorgd dat er een heerlijk warm bad klaarstond. En nee... daar zijn geen foto's van ;-p.

* lees: watjes die binnen zijn blijven zitten

2 opmerkingen:

  1. Wat een sportiviteit. Ik heb er enorme bewondering voor. Komt omdat ik nooit een loopwonder ben geweest ook. Mens, wat loop ik beroerd. Maar ik mag er wel graag naar kijken.

    BeantwoordenVerwijderen