En ja... dat was, nee is, ook mijn lievelingsboek. Ik weet nog dat ik het de eerste keer las. Wat heb ik gehuild. Toen Remi bij moeder Barberin wegging. Toen één voor één de honden dood gingen, gevolgd door het aapje. En later toen ik het her- en herlas, ook al wist ik wat er komen ging.... Keer op keer moest ik bij dezelfde passages huilen.
Omdat het nogal een omvangrijk boekwerk is, geschreven in een beetje ouderwetsche taal, en omdat de datum van de boekenbeurt toch nadert, besloot ik Jip een stukje voor te lezen.
Laat ik nou net de passage treffen dat ze Remi en zijn meester de ingang van de schuilplaats bij de steengroeve niet kunnen vinden. Uitgeput en onbeschut vallen ze in slaap. Zijn meester Vitalis overlijdt door de kou. Remi raakt langzaam bewusteloos en droomt dat moeder Barberin hem vol liefde aankijkt en haar armen naar hem uitsrekt en maar niet dichterbij komt.... In de aanloop naar deze scène (ik weet precies wat er komen gaat na zoveel keer lezen) werd het lezen al moeilijker vanwege de waterige oogjes. En op het einde van het hoofdstuk biggelden de tranen weer over mijn wangen. En Jip keek me eerst vol verbazing aan, maar huilde al gauw met me mee...
Mama, zei Jip, ik vind het zo'n droevig boek, maar het is het mooiste boek wat ik ooit gelezen heb.
Ik heb nog maar even een kwartiertje doorgelezen. Pas toen Remi liefdevol was opgenomen in het gezin van tuinman Aquin durfde ik te stoppen. Jip snikte nog een beetje na, maar viel gelukkig toch gauw in slaap.
Mooi... dat sommige verhalen van alle tijden zijn...
Dit was ook mijn lievelingsboek. Wat uniek dat je dit samen met je zoon ervaart.
BeantwoordenVerwijderenHeel mooi boek en ik snap de verdrietige reactie. Er is ook een film van. Mijn kinderen zaten echt tranen weg te vegen ( ik stiekem ook ).
BeantwoordenVerwijderenZucht, wat een jeugdsentiment, ik herinner me nog dat ik tranen met tuiten huilde bij het lezen van dit boek...
BeantwoordenVerwijderenKnap dat een boek dat al zo oud is, bij meerdere generaties dezelfde gevoelens oproept. Maar het is dan ook meesterlijk geschreven. Geen makkelijke maar juist een heel dappere keuze van Jip! Gelukkig beseft zijn meester dat ook.
BeantwoordenVerwijderenDat boek heb ik ook gehad... en de serie heb ik als kind uiteraard gezien.
BeantwoordenVerwijderenIk wens Jip heel veel sterkte bij zijn boekenbeurt.
Ach, Natasja. Het is inderdaad een prachtig boek. Als kind had ik een kleine samenvatting. Later kwam ik erachter dat er ook een echt groot boek bestond. Ik heb nu verscheidene versies. De mooiste is die met die oude gravures. Daar ligt Vitalis zo mooi in de sneeuw. Daar kijkt Jollie Coeur zo triest uit zijn oogjes. En dan die foto van die mevrouw op de Zwaan... ik kan me voorstellen dat jij en Jip dat boek mooi vinden.
BeantwoordenVerwijderenEr is er nog een. De Artapappa's van JB Schuil. Om huilend je boek op het nachtkastje te leggen en daarna het hoofd diep onder de dekens te stoppen. Zo mooi.
Dan ben ik niet de enige, Plato, die meer dan 1 exemplaar van alleen op de wereld in de kast heeft staan. Die oude gravures kwam ik tegen, al googelend naar een plaatje voor bij mijn blog. Mooi inderdaad. Ik ben zelf grootgebracht met de tekenfilmserie eind jaren 70. Het zal daarom zijn dat ik voor een plaatje uit die serie heb gekozen.
VerwijderenDe Artapapa's heb ik echt nog nooit van gehoord. Ik laat google er eens op los.