‘Volgende week’, zei de meester, ‘heb ik een verrassing. We gaan dan op donderdag geen taal en rekenen doen. We doen iets leutigs.’
Bij het woord verrassing voelde Jip een kriebel in zijn buik. En bij het woord leutig werd hij week. Leutig… dat woord dat had te maken met carnaval. Dat klonk niet goed.
‘Donderdagmiddag gaat iedereen met de fiets naar school. We gaan op bezoek bij de bouwclub.’
Zie je wel! Jip wist het. Dat deden ze vorig jaar ook en dat was helemaal niet leuk. Al die bewegende poppen. En dan liep iedereen verkleed met maskers en stomme gordijnen en krabben. Jip werd altijd bang als hij krabben zag. Het weke gevoel voelde nu als buikpijn.
‘Maar nu gaan we eerst even terug naar die breuken die jullie gisteren hebben geleerd’.
Jip was er al niet meer bij. Hij zat al met zijn hoofd bij de poppen en de krabben. Hij haatte carnaval. Kon hij zeggen dat hij daar bang van was? Hij was toch al 11? Zijn klasgenootjes zouden hem vast uitlachen. Iedereen vond het leuk, behalve hij. En hoe moest dat met die fiets als het buiten glad was? Kon hij niet gewoon op school blijven en rekenles krijgen?
Jip hield niet van veranderingen. Op brood eet je grillworst met mosterd en als dat op is pindakaas. Die met de gele deksel. Op vakantie ga je naar Duitsland. En spelen doe je met lego. Zijn moeder had hem uitgelegd waarom hij dat zo makkelijk vond. Waarom hij niet van verrassingen hield. Het kwam door zijn autisme. Dat stomme rot-autisme ook altijd…
Jip kon er zo boos om worden. Ze wisten toch dat hij niet van verrassingen houdt? Waarom houdt niemand dan rekening met hem?
O, ja, breuken….
 |
| zie je wel, daar rechtsonderin, op dat zwarte hoedje... daar zit er alweer één... |
We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: afwisseling.
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com
En mocht er iemand denken... ik mis wat details... waarom krabben, wat is dat met die grodijnen, ik mis wat informatie... hier"*klik* staat een stukje over het carnaval in Bergen op Zoom, of beter gezegd: de Berregse Vastenavend.
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com
En mocht er iemand denken... ik mis wat details... waarom krabben, wat is dat met die grodijnen, ik mis wat informatie... hier"*klik* staat een stukje over het carnaval in Bergen op Zoom, of beter gezegd: de Berregse Vastenavend.
Knap verwoord. Wat moet dat lastig en vermoeiend zijn voor Jip. Iedere verandering voelt verkeerd.
BeantwoordenVerwijderenHeej... je hebt al gereageerd voordat-ie geplaatst is bij Plato. LOL !Dank je!
VerwijderenJa, je bent volger of je bent het niet. :o)
VerwijderenJa, Marja is snel hahahahaha
VerwijderenMooi verwoord, hier de tegenhanger
BeantwoordenVerwijderenhttp://zemiks.blogspot.com/2012/02/doordeweeks-we-300.html
zemix, je bent weer je droge nuchterheid zelve!
VerwijderenJip is een joch naar mijn hart, hij denkt en handelt naar zijn vermogen. Meer hoeft toch ook niet?
BeantwoordenVerwijderenGeweldig en ook ontroerend stuk. Ik kan me inmiddels aardig inleven in Jip. Zo'n meester zou toch eigenlijk in zijn opleidingspakket moeten hebben dat dit voor autisten moeilijk is. Dat ie hem even apart neemt en hem gerust stelt zodat ie dan weer gewoon mee kan doen. Dat hoeft toch niet zoveel moeite te kosten. Een beetje persoonlijke aandacht. Enfin, misschien denk ik te makkelijk. Maar ik kan me voorstellen dat Jips wereldbeeld af en toe flink wat deuken oploopt. Anderszijds: zo is de grote wereld later ook. Zelfs voor niet autisten gaan de dingen af en toe best wel snel en vaak anders dan je zou denken of willen.
BeantwoordenVerwijderenHeb je Zemix al gelezen? Ik vond het heel grappig.
Dank je wel Plato,
VerwijderenUiteindelijk, na veel gesprekken, gaat de leraar snappen hoe het werkt. Tegen de tijd dat het zover is, is het halve schooljaar alweer om. En verder is het ook een kwestie van je willen veriepen in hoe het werkt. De ene leraar voelt het beter aan dan de andere. Maar ja... er zit nog een klas vol kinderen, die allemaal aandacht nodig hebben, en waarvan zeker 30 procent op wat voor manier dan ook extra aandacht nodig heeft. En de overheid maar schrappen en korten...
Wat mijn betreft mag Jip nog wel een paar jaarop de basisschool blijven, veilig en vertrtouwd. Ik maak me nu al zorgen over de grote wereld die begint op de middelbare school....
Oh, wat een mooie WE.
BeantwoordenVerwijderenIk zag vandaag trouwens de optocht van BoZ bij Omroep Brabant. Mooi zeg!
Precies! Ik had dezelfde gedachte als Plato: dat zou die leraar toch moeten weten? Even apart nemen en Jip geruststellend toespreken. Wat is daar nou zo moeilijk aan? Het scheelt de arme jongen een hoop gepieker.
BeantwoordenVerwijderenMet carnaval heb ik sowieso niets, maar ja, ik woon dan ook boven de grote rivieren.
Mooie WE. Graag gelezen!
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie wow en zo waar, die kinderen hebben het heel moeilijk met veranderingen, houden van een vast patroon waar ze zich aan kunnen houden. Mijn collega haar zoontje heeft ook een vorm van autisme en de verhalen van haar, het is gewoon soms zielig hoe weinig tijd moet ik ook zeggen hoor er vaak is van de leerkrachten. Grotere klassen weer en minder aandacht, terug naar af...??? GewoonAnneke.wordpress.com
BeantwoordenVerwijderenMooie WE!
BeantwoordenVerwijderenVervelende tijd is carnaval voor onze kids. Al die veranderingen, rare juffen en meesters. Geen gewoon les, maar spelletjes. Door de jaren heen zijn ze er een beetje aangewend, zeker als de leerkracht even van te voren vertelt wat er gaat gebeuren. Maar de kriebels blijven. Hoe is de dag verder met Jip verlopen?
BeantwoordenVerwijderenLiefs, Nathalie
ps. Leuke we300, erg herkenbaar dus.