Moederdag en Meidoornloop

Jeetje... Dit was vandaag écht Moederdag met een hoofdletter M. Echt... de liefde die mijn kinderen vanmorgen lieten zien... het is bijna gelijk aan verafgoding. Een knutsel, niet gewoon een gedichtje maar een heel boekwerk vol met liefdesbetuigingen.

Een bloempje van mij
Een bloempje voor jou
Het vertelde in mijn hartje
Hoeveel ik van je hou

Hou het dan nog maar eens droog...

Een heerlijke parfum... En niet te vergeten een ontbijtje op bed. Met warme anijsmelk. Want dat krijgt Janneke altijd als ik haar wil verwennen, dus nu kreeg ik het van haar. Logisch... Er waren helaas ook tranen. Van de week had Jip al een domper met zijn kado *klik*. Vanmorgen wilde hij zijn gedicht uit zijn schooltas vissen, maar helaas... het zat er om onverklaarbare reden niet in. Niet leuk, als je zus de hemel in geprezen wordt en je staat zelf met lege handen. We hebben zijn kaarsje dat ik vrijdag al kreeg maar op de ontbijttafel gezet (ja hoor... ontbijten kun je rustig twee keer op een ochtend doen :-) ), en ik heb hem gezegd dat ik aan zijn tranen zag dat hij heel graag ook iets moois aan me had willen geven.... En dat dat eigenlijk ook wel een heel erg mooi kado was, dat ik dat kon zien. Het zat hem niet mee... ik hoop dat vaderdag straks beter gaat.

de buit van vandaag

Na het ontbijt gingen we elks ons weegs (hoort die s achter de elk? Het staat wel leuk zo....)
Jip en Papa maakten de fiets in orde voor het aankomende verekeersexamen.

 Janneke ging lekker knutselen.

En ik ging het sanitair soppen (nee, daar heb ik geen foto van).


Na de middag stond er een loopje op het programma. Schreef ik een half jaar geleden al over het mooiste loopje ever.... *klik* deze keer werd die loop gewoon veruit overtroffen. In de omgeving van Nisse stond de 15 kilometer van de Meidoornloop op het programma. Deze volledige afstand had ik nog niet eerder gelopen de afgelopen tijd, dus ik was best een beetje nerveus. Maar ik heb gewoon nog nooit zo lekker gelopen als vandaag. Alsof ik vleugels had! Het landschap, de schaapjes in de wei en op de dijk, de zon... De bloeiende meidoorn... althans... als die bomen met witte bloemen meidoornen zijn... ik weet het eigenlijk niet precies...

Tot de laatste kilometer had ik het gevoel dat ik ook wel een halve marathon had kunnen lopen, maar bij de laatste kilometer was ik toch wel blij dat de finish in zicht kwam. En na de finish twijfelde ik ernstig of ik dat gevoel waar had kunnen maken. Maar toch.. het geeft wel aan dat het superlekker ging.

 Jeetje, wat was dat geweldig!!! De finishtijd? ... niet zo heel snel. We liepen met zijn 3-en achter op het parcours, hebben uitgebreid plaspauze, wandelpauze en drinkpauze genomen, en we zijn als laatste gefinished met een tijd van 1 uur en 40 minuten :-)

Vriendin werd bij de finish door haar dochter met madeliefjes bestrooid... zo schattig!

En als je dan op de terugweg getrakteerd wordt op Edie Vedder knalhard uit je speakers? Dan is er veel voor nodig om de dag te breken! (Eigenlijk heen heel droevig liedje, helemaal niet passend bij mijn stemming van vandaag, maar toch ook zo mooi....)