slapend Prulleke

Gisteren kon mijn Prulleke niet slapen. Met haar slaperige koppie stond ze beneden in de deuropening.
Heel vervelend, als je niet kan slapen. Dat had ik vroeger ook. Want je bent wel moe, maar het lukt gewoon niet. En hoe later het wordt, hoe drukker je je gaat maken. Want morgen moet je gewoon weer op tijd uit bed, en fit zijn voor school. En niet kunnen slapen en fit zijn gaan niet samen. En als je je druk maakt, dan kan je niet slapen. En zo gaat het kringetje rond.

Ik legde Janneke dicht tegen papa aan op de bank. Lekker warm onder een fleecedekentje.
Binnen 5 minuten was ze vertrokken.

Toen ik zelf ging slapen tilde ik haar op en bracht ik haar naar boven. En ik dacht dat het zo ongeveer wel de laatste keer zou zijn dat ik haar de trap op kon dragen. Mijn meisje van 8 is al Best Heel Zwaar.

De laatste keer voorop de fiets, met je neus in heur haar. De laatste keer borstvoeding geven. De laatste keer in de wandelwagen. De laatste keer samen in bad, gewoon, omdat het niet meer past. De laatste keer een vette poepluier verschonen. Sommige dingen sluipen eruit, dan weet je niet eens meer dat er een laatste keer is geweest. En sommige dingen beleef je écht voor een laatste keer.

En terwijl ik bij iedere tree alle kracht uit mijn benen perste om samen met mijn slapende meisje ongeschonden boven te komen, realiseerde ik me dat ik niet eens meer weet wanneer ik Jip voor het laatst naar boven heb gedragen. Eens moet het moment daar geweest zijn dat het gewoon niet meer ging.

Kleine meisjes worden groot. En dat is maar goed ook. Maar ik hoop toch wel dat ik, voordat ze groot is, nog een paar keer zo'n klein slapend prulleke in mijn armen mag dragen.

plaatje van 't web geplukt