Mijn ouders zijn opgegroeid bij de Kagerplassen. Bij mijn oma vandaan stapte je zo vanuit haar huis het ijs op. Vandaar schaatste je naar het dorp, en dan kon je linksom of rechtsom of een rondje over Hoogmade rijden. Het was er altijd heel gezellig. Op verschillende plekken woonde familie aan het water. Plek zat om je even op te warmen, even wat te drinken, of om aan te schuiven bij een bakkie snert. En zo niet... dan was er overal Koek en Zoopie. Er werden wedstrijden georganiseerd, korte baan, priksleeeën, en daar daar liep dan het hele dorp voor uit. Altijd aanspraak op het ijs.
Er werden molentochten uitgezet. Kilometers schaatste ik achter mijn vader en mijn moeder aan. En als het te ver werd, dan stak mijn vader zijn schaatsbeschermers naar me uit, en dan trok hij me voort.
Mooie herinneringen heb ik daaraan!
Later bezocht ik met mijn ouders weleens een EK of een WK in de Uithof in Den Haag. Dat was in de tijd van Hilbert van der Duim en Leo Visser. Hein Vergeer was mijn grote idool.
Minder leuke herinneringen heb ik aan de schaatslessen op de Uithof. Het was vast ook leuk hoor, maar het was ook vaak koud, nat, en ik had altijd zere voeten.
Die zere voeten hebben me eigenlijk altijd belemmerd in het schaatsplezier. Ik keek weleens kwijlend naar die mooie schaatsen, met stevige schoenen tot voorbij de enkels.... maar ja, die prijs hè? Voor die 2 keer per jaar dat je schaatst?
Gisteren stond ik weer met Janneke op het ijs. Na 10 minuten begon de bekende voetboogkramp alweer. Puur en alleen vanwege het gebrek aan voetbed in de schaatsschoen. Ik heb het een paar uurtjes weten uit te zingen, en toen ik thuis kwam voorspelde Mr. C. nog een nacht met 20 graden vorst.
Op dat moment (let op... nu maken we even een zijsprongetje), het was tegen half 5, vond ik het toch wel sneu dat Jip uit zijn schaatsen was gegroeid en dat hij morgen niet mee zou kunnen schaatsen. Marktplaats bood weinig zoekresultaten in ijshocheyschaatsen maat 39. Al googelend op internet zag ik dat de winkel in Middelburg, waar we 2 jaar geleden voor mr. C zo goed waren geslaagd, tot 21.00 uur open was.
Lief, zei ik tegen Mr. C, we slaan het avondeten over, we proppen even een boterhammetje naar binnen, en we gaan even kijken in Middelburg voor een paar schaatsen voor Jip.
Zo gezegd, zo gedaan. Een klein uur later waren we in Middelburg. Daar werden we meteen geholpen. De rest van Middelburg en omstreken was vanmiddag al geweest, zei de verkoper, en zat nu lekker aan het avondeten. Binnen 10 minuten was Jip een paar ijshockeyschaatsen rijker. Of we verder nog iets nodig hadden, vroeg de verkoper.
Ehhhh, begon ik voorzichtig.... ik zou graag eens een paar van die noren willen proberen met van die stevige zachte schoenen. De verkoper liet me wat modelletjes proberen, en het was alsof ik mijn voeten in een zacht bedje legde. Heerlijk! Zeg dan nog maar eens, ik hoef ze niet :-) . Ik heb gekozen voor de schaats met de lekkerste schoen. Voor het eerst in mijn leven rijd ik nu geen Viking, maar op Fila schaatsen. Ik had géén idee of het iets zal zijn voor een schaats, Fila is immers geen schaatsmerk, maar ik heb er geen spijt van. Als het van het voorjaar weer warmer wordt dan haal ik de ijzers eronder vandaan (die leg ik dan keurig in het vet :-) ) en dan schroef ik er wieletjes onder. Dan heb ik ook nog eens een paar skeelers met een lekkere schoen.
3 uur later, 120 kilometer verder, een paar euro's lichter en 2 paar schaatsen rijker zat ik als een kind zo blij met mijn nieuwe schaatsen aan op de bank. De kinderen beloofden dat ze me de volgende dag om 8.00 uur wakker zouden maken. Dan kon ik ze gaan testen. En ik wist al een paar jaar geleden, dat als ik ooit eens eindelijk van die mooie schaatsen zou hebben, dat ik dan zou zeggen: dat had ik jaren eerder moeten doen.
Dit is 'm geworden:
Mooi hè?
Wordt vervolgd.......
