zondag 29 april 2012

Drieëntachtig donkere dagen (WE-300)

Hij ging zitten op een gammele kruk, steunend op zijn stok. De boog van het handvat was glad en kaal. Hij kneep zijn ogen dicht tegen het felle licht terwijl hij achterover leunde tegen de muur. Hij genoot zichtbaar van de warmte. Op het tafeltje naast hem stond een espresso met stuk amandeltaart. Het wasgoed hing feestelijk over de reling.

Hij zuchtte diep en begon te vertellen. 'Negentig donkere winters heeft het geduurd. En nu voor het eerst in negentig jaar, vier ik mijn verjaardag niet in een grauwe schemer. Het is toch wonderbaarlijk dat ik dit beleef...'

Met zijn kromme vinger wees hij naar de berg. Ik volgde zijn bibberende hand. Vanaf boven kaatste een lichtbundel. Récht op het balkonnetje. 

Hij nam een slokje van zijn koffie, schraapte zijn keel  en vertelde verder. 'Vroeger was het vanzelfsprekend dat je bleef waar je was geboren. Ik had de pech om op te groeien in dit door God vergeten alpendorp, diep in het dal tussen de bergen. Hier leefde je van februari tot november. Ieder jaar scheen de zon op 11 november voor het laatst over de bergkam heen. Op 2 februari kwam hij pas weer tevoorschijn. Drieëntachtig donkere dagen. Grijsheid, geen warmte, klam wasgoed, sombere buren... En nu... het is een paardemirakel... schijnt de zon ons vanuit het noorden toe! De burgermeester heeft een immense spiegel op de berg gezet. Nu schijnt de zon ook in de winter op het dorp. Meestal recht op het kerkplein. Maar vandaag, op mijn negentigste verjaardag, zet de burgemeester mij in het zonnetje. De spiegel heeft hij zó gedraaid, dat de bundel precies op mijn balkonnetje valt.'

Met een tweede teug dronk de man zijn kopje leeg. Hij kneep zijn ogen dicht tegen het licht, en glimlachend liet hij de stralen zijn lijf verwarmen.


Lees hier *klik* het krantenbericht voor de inspiratie van mijn verhaal.

We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: schaduw
Meer lezen/meedoen?
http://platoonline.wordpress.com

10 opmerkingen:

  1. Schitterende WE, Natasja!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hmmm dan maar hopen dat hij de zon blijft koesteren,m mooooi geschreven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ja, dit is er weer zo eentje om in te lijsten, Natasja. Ik heb het artikel gelezen. Dat was natuurlijk al opmerkelijk, maar jij hebt er een extra- en heel eigen invulling aan gegeven. Een opmerkelijke manier van iemand in het zonnetje zetten. En dat woord schaduw, dat toch in elke zin vertegenwoordigd wordt, verberg je knap.
    Een beauty dus.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wat een mooi verhaal, wat zal die ouwe baas blij zijn met die zon kan ik me helemaal voorstellen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Natasja wat heb je dit mooi geschreven.Schaduw en zon ,hoop en liefde.
    groetjes, Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Als je zo'n artikel leest en je bent met het woord schaduw bezig, dan moet je er wel over schrijven. Mooi gedaan.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel, Hanscke. Eigenlijk was het andersom... Ik had er een paar jaar geleden eens over gelezen of over gehoord, geen idee meer waar. Het was blijven hangen, omdat ik me zo goed voor kon stellen hoe somber het moet zijn zonder zonlicht, een hele winter lang. Mijn humeur krijgt altijd een enorme oppepper van een straaltje zon. Dus bij het woord 'schaduw' kwam dit berichtje weer bovenborrelen en heb ik, al googelend op internet, het één en ander erover gevonden.

      Verwijderen
  7. Goh nog nooit van gehoord. Wat een creatieve oplossing. Aan de andere kant: als je er last van hebt, waarom ga/blijf je er wonen dan? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen