klinische les

Een dik decennium geleden deed ik als verpleegkundige de specialisatie voor kraam en gynaecologie. Dan denk je een heleboel over zwangerschap en bevallingen te weten, maar toch komt er dan ineens af en toe een nieuwigheidje voorbij.

Nieuwigheidje 1:

Vorige week las ik het boek 'Wij zijn ons brein' van Dick Swaab.
Er stond heel veel in, maar wat mij het meest verbaasde was het volgende:

Ik heb altijd gedacht en geleerd dat 'gedragsstoornissen' zoals bijvoorbeeld autisme en adhd vaak voorkwamen bij kinderen bij wie de geboorte lang heeft geduurd. Een mogelijke oorzaak/ verband zou kunnen zijn dat er bij een moeizame bevalling zuurstoftekort optreedt in de hersenen, waardoor de hersenfuncties van het kind verstoord raken.

Dick Swaab liet het in zijn boek andersom zien. Al in de baarmoeder is er tijdens de geboorte een wisselwerking van signalen tussen moeder en kind. Op het moment dat het kind aangeeft dat het tijd wordt om geboren te worden (bijvoorbeeld omdat de moeder hem via de placenta niet meer van voldoende voedsel kan voorzien), dan scheidt het kind via de hersenen stofjes af, die bij de moeder de bevalling in gang zetten. Hierbij komen bij de moeder weer stofjes vrij, die door het kind ontvangen worden, en zo staat er een cirkel van stofjes en gevolgen, en zo komt de bevalling op gang en zet de bevalling ook door.

Nu blijkt dus, zegt Dick Swaab, dat het zo kan zijn, dat er bij kinderen, bijvoorbeeld bij kinderen met autisme, in de aanleg van de hersenen iets niet goed is, waardoor dat proces van stofjes afscheiden en signalen ontvangen, niet goed op gang komt. Hierdoor is er dan sprake van een moeizame bevalling.

De bevalling/zuurstoftekort is dus niet de oorzaak van de verstoorde hersenfunctie, maar de hersenfunctie is in aanleg niet goed, waardoor het baringsproces verstoord is. Een beetje een kip en het ei verhaal dus.

Nieuwigheidje 2:

Vandaag las ik in een vakblad op het werk (bij de tandarts) dat er een oorzaak is tussen tandvleesproblemen en verminderde vruchtbaarheid. Dat de bacteriën in de mond via bloedend tandvlees de weg kunnen vinden naar de bloedvaten en het hart dat wist ik al. Veel hartpatiënten of bijvoorbeeld mensen met kunstgewrichten krijgen om die reden een 'anibioticum-parapluutje' bij een bloederige behandeling in de mond.
In het artikel las ik dat vrouwen met tandvleesproblemen er gemiddeld 2 maanden langer over om om zwanger te worden. Ook komen bij zwangere vrouwen met tandvleesproblemen vaker vroeggeboortes voor.

Goh... denk ik dan... tijdens mijn stages toendertijd op de IVF-poli heb ik nog nooit een gynaecoloog in de mond zien kijken of overleg zien plegen met een tandarts. Ik heb ook nooit op de verpleegafdeling voorlichting gegeven over tandverzorging aan zwangere vrouwen. Ik ben benieuwd of met deze nieuwe inzichten dit inmiddels wel gebeurt.

(Meer lezen over de gevaren van tandvleesontsteking? *klik dan hier*)

Overigens.... in Scandinavië wordt er heel erg gehamerd op het advies om geen dingen via je eigen mond naar die van je kinderen te brengen. Denk een een lepeltje dat je even aflikt. Of een speentje dat valt, dat je eerst even zelf aflikt, voordat je het bij je kind in de mond doet. Of zelfs kussen op de mond! Zo voorkom je dat je schadelijke bacteriën van jezelf overbrengt in de mond van je kind. Hier in Nederland heb ik nog geen consultatiebureau-zuster hierover horen reppen. Dit laatste kan ik ook op het web niet terugvinden, alleen hier *klik* wordt dat maar heel kort benoemd.

Nou dit was mijn spreekbeurt over nieuwe inzichten rondom zwangerschap en geboorte. Ik hoop dat jullie we wat van hebben geleerd. Zijn er nog vragen?

(WWW-tje: weer wat wijzer!)