overstag

We gingen dus naar de stad voor een nieuwe bril of in ieder geval nieuwe glazen (zie vorig blogje).
Aan Mr.C. had ik beloofd dat alleen nieuwe glazen de eerste optie zouden zijn.

Dus... we stonden in de winkel. Ik stond met de brillenmeneer te steggelen over de nieuwe glazen, wel ontspiegeld, niet extra dun geslepen en wel of geen verzekering. Trekt madammeke een brilletje uit het rek, zet hem op haar neus...

En ik was overstag... Janneke krijgt dus een nieuwe bril.
Binnen een kwartiertje waren we klaar.

Allebei een speelgoedje uitgezocht voor het rapport c.q. verjaardag.

En toen was er nog tijd over.

Nu had ik een nieuw jurkje aan, dat ik eigenlijk wil dragen op een feestje komende zaterdag.
Ik wilde even voelen hoe ik me erin voelde (mannen snappen zoiets vast niet) en ik voelde dat ik me zekerder zou voelen met een wat minder zichtbaar ondergoedje eronder.
Soms moet je dan gaan voor heel klein. Soms moet je dan gaan voor corrigerend en heel groot.

Dus wij naar de grote onderbroeken winkel. Ik legde het probleem uit aan de mevrouw in de winkel. Ze keek, en begreep mijn probleem. En ik vertelde dat ik vreesde voor formaatje 'Bridget Jones'.
De onderbroekenmevrouw die had wel wat. Daar ging ik, met mijn nog niet volledig functionerende arm en twee modelletjes die bij mijn oma aan de waslijn niet zouden misstaan het pashokje in. De eerste slip kreeg ik met hulp van Janneke (wat een gesjor was dat met 1 hand) over mijn buik en billen getrokken. Hij krulde alleen een beetje raar op bij mijn liezen. Ja, zei de verkoopster... hij zit ook achterstevoren. Zucht... had ik weer.
Met zijn 3-en (het was gelukkig een groot pashokje) kregen we hem weer uit, en opnieuw aan. Om hem vervolgens af te keuren.

Model twee was aan de beurt. Zie je het voor je... 3 man sterk, rukken en trekken waar je maar grip hebt, intussen een dijk van een opvlieger en straaltjeswater over je rug... Janneke gooit er nog eens een opmerking tegenaan: mama, je lijkt wel zwanger! ... maar toen het jurkje eenmaal weer gezakt was, het buikje gladgestreken onder het corrigerende elastiek, en de achterkant naadloos overgaand naar de beenpartij... toen stond het toch wel Heel Erg Mooi. 'Wilt u zwart of huidskleurig', vroeg de verkoopster toen. Ja, doe dan maar gelijk helemaal spuuglelijk. En zo sta je dus even later een vleeschkleurige lap stof af te rekenen waar je dochter met 3 billen in kan.

Oké..... Zaterdag sta ik dus met een redelijk strakke buik en redelijk gladde billen in een jurkje op een feestje. En degenen die hier toevallig meelezen en heel toevallig ook op het feestje aanwezig zijn, en ook vinden dat mijn buik en billen netjes verborgen zijn onder mijn jurkje, die hoeven hierover niks te zeggen. Ik stel voor dat ze dan aan me vragen of Bridget nog een roseetje wil. En dan zal ik zeggen: "graag Daniel". Want dat lust Bridget altijd.

Voor Mr. C. ben ik niet bang. Daar heb ik intussen niks meer voor te verbergen.
Als ik nou maar Hugh Grant niet tegenkom.....