maandag 10 december 2012

en toch hè....

En toch hè.... ieder jaar als ik die boom optuig... dan heb ik een beetje een gevoel van vervreemding.
Alsof ik van een afstand naar mezelf kijk...

Dan zie ik mezelf staan, tussen dozen vol met meuk die allang weggegooid had moeten worden, op zoek naar de mooiste ballen die wel de boom in mogen.
En dan denk ik bij mezelf... zie mij nou staan... ballen in een boom hangen. Hoe gek wil je het hebben. En we vinden het allemaal normaal.

Tja... het staat ook wel gezellig, als hij eenmaal staat, die boom...
Nu de dozen weer terug naar de berging.
En dan zijn we klaar voor de kerst.


3 opmerkingen:

  1. Gek zijn wij mensen he?
    Maar..... ik vind het geweldig!! Dan sta ik als een klein kind de boom te versieren, en aan alle ballen en kleine freubeltjes hangen weer herinneringen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Je weet de gekte mooi te omschrijven ja.
    Onze kat bijvoorbeeld, kan elk jaar weer meewarrig kijken naar onze kerstboom. Maar ja, hij weet dan ook niet dat ik de ballen en slingers van herinneringen ophang. Doet hem niks, hij mept ze er net zo lief weer uit ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik heb het de afgelopen jaren niet meer gedaan. Ik heb er geen zin meer in, steeds dezelfde dingen op dezelfde manier. Ik vier het liefst niets. Bij mij in de straat zijn mensen die de hele avond in het donker zitten omdat ze de stroom niet kunnen betalen. Hoe leuk is het dan om uitgebreid te vieren. Nee!!

    BeantwoordenVerwijderen