zaterdag 28 april 2012

De plaat en zijn verhaal (we-300)


De krankzinnige zit in het gras, hij is verdoofd door drugs.
Hij denkt aan de spelletjes die hij vroeger deed. Aan hoe hij kettingen reeg van madeliefjes.
Hij denkt aan dingen waar hij met zijn vriendjes om gelachen heeft.
Dit zijn herinneringen die de gekken op het rechte pad zouden moeten houden.

De waanzinnigen zijn ook in mijn portaal.
De krant staat er vol mee, en diezelfde krant houdt hun gevouwen gezichten tegen de grond gedrukt. Iedere dag opnieuw laat de krantenjongen meer gekken op mijn deurmat vallen.

Er zit een zwakke plek in de dam. Wanneer de dam uiteindelijk toch jaren te vroeg openbarst, dan vluchten we met zijn allen naar een hoge berg. We zullen te laat komen, er zal geen plek meer voor ons zijn. En als je hoofd met donkere voortekens zal barsten, laten we dan afspreken, dat we elkaar op de donkere kant van de maan zullen zien.

De krankzinnige zit in mijn hoofd. Je probeert me ervan af te helpen.
Je heft het zwaard, je brengt veranderingen aan. Je herschikt me net zolang totdat ik weer gezond ben. En wanneer het echt niet anders gaat, dan doe je deur deur dicht, draai je hem stevig op slot en gooi je de sleutel ver weg. Het is raar: Er zit iemand in mijn hoofd, maar ik ben het in ieder geval niet.

Op een dag zal de wolkbreuk openbarsten. De donder zal dreunen in mijn oren. Door al het geraas heen zie ik je schreeuwen, maar ik kan niet horen wat je zegt. Niemand schijnt te horen wat je zegt. 
In de band waarin je speelt is niemand op elkaar afgestemd. Iedereen speelt verschillende toonhoogtes, verschillende melodieën. Maar wij, wij hebben afsgeproken dat we elkaar zullen zien op de donkere kant van de maan.

Dit is het verhaal van deze plaat:



We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: schaduw
Meer lezen/meedoen?
http://platoonline.wordpress.com

Met dank aan Pink Floyd en Radio Veronica voor de inspiratie voor deze WE-300

12 opmerkingen:

  1. Hoi Natasja,
    Ik ken Pink Floyd alleen van naam. Ik kan daarom niet beoordelen wat, naast het uitkiezen en vertalen, jouw eigen draai aan het verhaal was.
    Het klinkt tamelijk psychedelisch en het doet nadenken. Het einde sluit het naadloos aan bij het onderwerp. Dus precies zoals jij ook zegt: liever een eigen verhaal maar toch complimenten voor het feit dat je het hier zo hebt neergezet :-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel Plato, de maand is nog niet om, ik blijf broeden, en als er nog wat opborrelt, dan zal ik het je laten weten.

      Verwijderen
  2. Of het wel of niet psychedelisch is.... ik weet het niet.

    Wat ik wel weet is dat je hier beschrijft hoe een bi-polair iemand zich voelt en deze beschrijving klopt als een zwerende vinger.

    Heel mooi en indringend beschreven!

    Fijne zondag!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dank je wel. En ik geloof dat ik me dan maar gelukkig mag prijzen dat ik hier niet uit ervaring heb geput.

      Verwijderen
  3. Nu even wat anders :-)

    Zie http://zemiks.blogspot.com/2012/04/hertje.html

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Pink floyd daar ben ik ook niet zo bekend mee,maar vind het wel een indrukwekkende tekst met veel schaduwzijdes.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. "Comrotably numb" is mijn favoriete nummer van Pink Floyd. Deez is wel wat somber, hoor. De tekst doet me heel erg aan muziek van David Bowie denken, mijn favo artiest aller tijden. Wel een goede keus van je!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Comfortably Numb en Shine On zijn mijn all time favourites. Ik zou dit eigenlijk met meer teksten moeten doen om ze goed te kunnen doorgronden.

      Verwijderen
  6. Ja ik vind ook Pink Floyd goed, Dark site of the moon was een prachtige LP ook destijds die bij ons veel gedraaid werd.
    Je hebt mooi vertaald zo in je eigen woorden

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Och wat is dit toch een prachtige muziek. Het heeft mij in het verleden vaak veel troost geboden. Gewoon het melancholische geluid, de meestal wat ongrijpbare teksten die daarom heel veel ruimte overlaten voor eigen gevoelens. zo ook jow verhaal.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ik vind het wel een interessante invalshoek. En ben daarbij gek van Pink Floyd.

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dank jullie wel voor de reacties. Heel fijn dat het ook gewaardeerd wordt :-) Ik was zelf nogal twijfelend over dit stukje.

    BeantwoordenVerwijderen