maandag 25 juni 2012

-2



Nee, -2 was niet de temperatuur van vandaag.
Het was de uitslag van de ogentest.

Vorig Jaar kreeg Janneke een bril. -0.5 was toen het startsaldo.
Dat werd een brilletje, en over een jaar weer controle.

Vandaag was het dan een jaar later. De grove meting liet een vermoeden zien van flinke achteruitgang. Tijd voor een anti-accomodatie-druppeltje en een serieuze meting. Met pupillen als schoteltjes mocht ze wachten in de wachtkamer (zie foto).
We schrokken wel van de uitslag. Anderhalve punt achteruit gegaan.
En ik had het niet eens in de gaten gehad. Ze klaagde er wel over dat ze met geschiedenisles de letters niet kon lezen, maar daar bleef het dan wel bij. En ik had haar ook nooit zien 'piegen' (= knijpen) met haar ogen om meer scherpte te krijgen.

Ik voelde me weer net zo'n suffe moeder als een jaar of wat geleden. Toen stond ik in de schoenenwinkel voor nieuwe schoenen voor haar, en toen bleek dat haar nieuwe schoenen 2 maten groter moesten. En ik had geeneens gemerkt dat de schoenen te klein waren :-(.

Ik weet nog goed dat er een wereld voor me open ging toen ik vroeger een bril kreeg. De bomen bestonden uit blaadjes in plaats van groene vlekken. Op de huizen kon je de stenen tellen en het metselwerk zien. Een grasveld bestond uit losse grassprietjes in plaats van groen vlak... dat zal ze straks zelf ook wel zo ervaren.

Tip voor de volgende keer: neem een zonnebril mee voor de terugweg. Het zonlicht kwam best hard binnen in die grote, verwijde pupillen.

En valt jullie nog iets ander op?

Ik tik weer hoofdletters. En een flinke lap tekst. Dit houdt in: verbetering van de armtoestand.

Vandaag ben ik weer voorzichtig begonnen op het werk. Rustig aan, voor zover dat ging, en niet teveel tegelijk willen. Wat wil nou het toeval? De eerste kamer waar ik binnenliep, daar lag een patiënt in de stoel die dezelfde breuk had. Ook geen gips, maar wel veel pijn en moeite met bewegen.

Sluit ik af met de mededeling dat de schoolrapportjes binnen zijn, en dat ik apetrots ben op mijn harde werkers. Morgen maar gelijk even de stad in voor een nieuwe bril of in inder geval nieuwe glazen. Dan is dat tenminste voor de vakantie geregeld. Kunnen ze gelijk een kadootje uitzoeken voor hun prachtige rapport.

11 opmerkingen:

  1. Fijn dat het wat beter gaat met je arm!! En wat de ogen van Janneke betreft: kan jij niets aan doen. Ik kreeg toen ik klein was steeds op mijn kop en straf op school omdat ik niet luisterde. Totdat mijn ouders er achter kwamen dat ik ze gewoon niet hoorde, mijn oren moesten nodig uitgespoten worden... Kleinigheidje blijf je houden :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Oh, wat een grote pupillen... ik weet het nog van vroeger, je ziet niets dichtbij, nu zag ik dat in de verte normaal al niet, maar nu dichtbij óók niet, hahaha. Maar mooi hoor van die grote donkere kijkers.

    Binnenkort kan ze alles weer zien, da's wel fijn! En mooie rapporten super!!

    Ook fijn dat je arm weer een beetje beter werkt. Het lijkt me zó lastig, bij alles wat je doet heb je er last van.

    Shopse morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik weet nog goed dat ik het prachtig en geweldig vond toen ik weer goed kon zien met m'n brilletje. Fijn dat je weer hoofdletters en langere lappen tekst kunt typen :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Dat is best een flinke achteruitgang. Ik hoop dat ze alles weer helemaal helder kan zien straks.
    Proficiat met je hoofdletters! En met de rapporten van je kroost.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Herkenbaar! Ik voel me vaak ook zo suf als mijn kinderen uit hun schoenen blijken te zijn gegroeid zonder dat ik het wist...

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Je hoeft je niet schuldig te voelen, dit gebeurd gewoon. Mijn zus is ook nog wel eens naar de kleuterschool gebracht, terwijl ze vrij had. Je kent het wel, kind de auto in, eruit op school en weer snel aan het werk... Toen ging de telefoon... de mevrouw die naast het schooltje woonde... "ik heb hier een meisje" Schaam schaam!
    Nu wil ik gaan typen dat het met ons ook best goed is gekomen... haha, maar vraag me eigenlijk nu af of dit wel zo is!!! Hahaha!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Gelukkig dat het wat beter gaat met je arm. Niks zo vervelend als onthand zijn...letterlijk.
    En waarschijnlijk heeft je dochter het gewoon goed weten te verbergen....het zal geen klager zijn. Maar uiteindelijk is het goed gekomen. Nieuwe glazen en ze kan er weer tegen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Groot gelijk: een mooi rapport verdient een cadeau!
    Ach, ik heb mijn kind een keertje bij de bakker voor de deur laten staan, terwijl ik zelf al aan de overkant in de buurtsuper liep...'t Kan dus altijd erger, moet je maar denken.
    Ik hoop dat Janneke de bril maar tijdelijk nodig heeft.
    Fijn dat je arm weer meewerkt!
    groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Goed te vernemen dat het al veel beter gaat. Hierbij draag ik dan de huishoudelijke taken, welke ik met plezier en zonder morren op me heb genomen, terug aan je over.

    Thx Mr.C.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Hmpfh..... iets beter betekent nog niet over (steekt d'r arm weer gauw in de mitella...)

      Verwijderen
  10. Het ergste vond ik het moeten wennen aan mijn variluxbril. Dat duurde wel 3 maanden. Maar nu wil ik niks anders meer. Heerlijk ding en geen ogen geknijp meer.

    BeantwoordenVerwijderen