de ondergang (we-300)

Ze was het zat. De cirkel was niet te doorbreken. Mannen vielen voor haar exotische schoonheid, vrouwen voor haar oogverblindende charmes. Ze sloot vriendschap, kreeg een plekje in hun midden. Ze werd op een voetstuk geplaatst. Langzaam zoog ze alle liefde naar zich toe, legde een grauwe sluier over alle kleur in het bestaan. Ze bezorgde nachtmerries, slapeloze nachten, ongeluk... Niemand leek het kwaad in haar ogen te zien. Ze intrigeerden, waren leeg en afwezig. Hoeveel gezinnen had ze uit elkaar gedreven? Hoeveel tranen laten stromen? Hoeveel relaties verwoest? Ze wist het niet. Ze wist wel dat het voor haar gevoel al eeuwen duurde, dat ze er klaar mee was. Met de jaren werd ze milder, maar haar kern bleef donkerzwart. Hoezeer ze ook wilde, ze kon niet anders. Hoe vurig had ze door de tijden heen op een brandstapel gehoopt? Hoe heerlijk waren de tijden op stoffige zolders waarin ze niet toe hoefde te geven aan het kwaad dat in haar huisde? Nu kon ze niet meer… ze was op…

Een hels geratel drong haar hoofd binnen. Ze keek vanaf haar plekje aan de wand naar buiten. Een tuinman was aan het werk. Langzaam drong het tot haar door. Dit was haar kans… een houtversnipperaar! Zou ze durven?

De tuinman voelde een rilling langs zijn rug lopen. Hij bukte tussen het snoeihout om iets op te rapen. Hij schrok, zijn knieën werden week. Met een smeltend hart zag hij hoe exotisch mooi het donkere gezicht was waar hij naar keek. Hij viel als een blok voor de charmes van het houten masker dat hij in zijn bevende handen hield.

Ze vocht. Ze vocht zich een weg naar haar einde toe. Ze vocht tegen het smeltende hart van de man. Binnen enkele ogenblikken ging één van hen de ondergang tegemoet.

We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: Bezetenheid.
Meer lezen/meedoen?
http://platoonline.wordpress.com