de putse kermisloop

vorige week plaatste ik dit plaatje:

Ik ben blij om te kunnen melden dat het gelukkig wel meevalt.

Een keer per jaar doe ik mee aan een Grote Internationale Hardloopwedstrijd: De Putse Kermisloop. Het is een traditie die ik samen met mijn vriendin nog lang hoop vol te houden.

Oké... nu de waarheid: de Putse kermisloop is inderdaad internationaal. Het parcours loopt over de grens van Belgie en Nederland. Het parcours is een rondje van 2,5 kilomter rond de kerk. We hebben nu 2x meegelopen, en we lopens slechts 5 kilometer, in ruim een half uur, maar dat er een traditie is geboren, daar ben ik zeker van!

Wat is er nou zo leuk aan de Putse Kermisloop? Ik kan het eigenlijk niet zo goed uitleggen. Gewoon eigenlijk de sfeer, de gekheid die je er ziet. De mensen die er aan de kant staan, met een pintje in hun hand (mooie chickies spotten) . Het hele dorp dat er voor hun huis goed voor gaat zitten, compleet met thermoskannen koffie. De muziek langs het parcours, de verlichte tuinen, kaarsjes en vuurkorven langs de weg. De kermis natuurlijk ( met oliebollengeur). Het Vlaams dat overal om je heen te horen is. En ook de grootte van het parcours maakt dat het gezellig lopen is. Ik had zondag al de 10km in de benen zitten. Ik was bang dat het niet vanzelf zou gaan, maar door alles eromheen vlogen de kilometers weg onder me vandaan. Leek wel.... was niet echt zo hoor... ruim 32 minuten is niet snel, maar ik vind het lang niet gek :-) En voor zo'n klein durp is er een geweldige opkomst: 1660 lopers deden er mee.

Ik heb echt een paar dagen na kunnen genieten van de leuke avond. Voelde me als een puber op de middelbare school: samen met mijn vriendin de mooiste mannenbenen spotten. De melige sfeer. De spanning voor de wedstrijd. De legendarische eindspurt waarin we mooi nog even zeker 10 plaatsen opschoven in het klassement (ik geloof dat we 89e en 90e zijn geworden in het klassement).

Ik heb ter illustratie wat foto's van de website geplukt.

Je ziet... sneller dan het licht... niet te vatten op de camera. Het roze truitje dat ben ik. Gesponsord door de tandarts: 'Tandje erbij ?' is het motto! Met mijn leeftijd op mijn buik :-) Het ziet er iets minder flitsend uit als de dame met het rode haar op het eerste plaatje. Maar het benadert gelukkig ook niet helemaal het gele jasje.

O, ja, en dit is mijn vriendin.
Links zie je nog net mijn roze truitje . Rechts zie je nog net het plukje haar van mijn vriendin. Jammer dat er net een mooie man in beeld sprong, toen de cameraman afdrukte.

Ik kijk nu alweer uit naar volgend jaar!