belasting (we-300)

Nee, niet dat slagschip! Het leek wel of de toeristen ieder jaar dikker werden. Konden ze niet op een bordje zetten dat er een maximaal gewicht toelaatbaar was?  Hij voelde zijn  stramme gewrichten al protesteren. Zijn doorgezakte rug was nog niet hersteld van de vorige rit.

Ja hoor, de man kwam hijgend en puffend zijn kant op. Hij hoopte dat hij door zou lopen naar zijn maatje naast hem. Hij had al drie  zware ritten gehad.  Het was buiten het seizoen; kleine kinderen waren er niet meer.  Alleen maar zware klimmen deze dagen.

Zijn moeder  had hem toen hij jong was een veel rooskleuriger toekomst voorspeld.  Ze was toen net zou oud als hij nu was en net zo versleten. Dertig jaar geleden was er een kabelbaan gebouwd naar het dorp boven op het eiland. Ze zouden overbodig worden had zijn moeder gezegd.  Ze  zouden misschien wel bij een lief oud vrouwtje komen om af en toe een bos takken voor haar te dragen,  of om de oogst naar de markt te brengen.  Maar zijn moeder kreeg helaas ongelijk.  Ondanks dat de kabelbaan in het hoogseizoen dagelijks  8000 toeristen naar het witte dorpje omhoog bracht,  bleef hij al dertig jaar lang,  dag in dag uit,  de trappen oplopen om de  mensen  naar boven te brengen.  Kennelijk vonden ze dat leuker dan de kabelbaan.

Hij had het weer goed aangevoeld. Hij zette zich schrap. De zware man nam plaats op zijn rug. En terwijl hij bijna door zijn hoeven zakte, verzamelde hij moed voor de vijfhonderd treden naar boven. Niet gaan was geen optie. Hij had dorst.  En alleen boven in het dorp stond een emmer water.   

In de verte klonk de scheepshoorn van de volgende boot met toeristen. De bejaarde ezel balkte terug.  Hij was nog niet klaar voor vandaag….

We-300 is een schrijfoefening/uitdaging van Plato: Schrijf een verhaal/blog van exact 300 woorden over een bepaald woord, maar gebruik dat woord niet in de tekst. Dit keer was het woord: belasting.
Meer lezen/meedoen? http://platoonline.wordpress.com