woensdag 19 oktober 2011

Tip van Jip

Ik heb gecapituleerd.
Na een jarenlange inwendige strijd was ik het zat.
Zelf alles regelen om naar school te gaan is te hoog gegrepen.
Jarenlang heb ik 's morgens achter hem aangelopen. Jip doe dit, Jip doe dat, Jip ga zus, Jip schiet op. Jip werd er knetterbek van en ik voelde me net een politie-agent. En waarom ik dat zo deed? Ik was bang dat hij het anders nooit zelf zal leren. 'Hij leert het nooit als zijn moeder alles voor hem blijft doen....'. Hoe vaak moet ik mijn neus nog stoten aan dit feit? Hoe lang duurt het nog voordat het wat sneller tot me doordringt dat Jip pas dingen leert op het moment dat hij er zelf aan toe is? Dat was al zo toen hij leerde lopen, dat was zo toen hij leerde fietsen, dat zal voorlopig nog wel zo blijven.

Na de zomervakantie was ik de dagelijkse strijd zat. Het pak-je-kleren-pak-je-spullen-ga-eten-poets-je-tanden was teveel. Voor hem en voor mij. Ik heb het ons allebei een stuk makkelijker gemaakt. Ik heb Tarzan naar de bouwmarkt gestuurd voor een paar extra planken. Ik ben zelf gaan shoppen voor een week aan voorraad nieuwe kleren voor Jip. En nu leg ik, op een tijdstip dat het MIJ uitkomt, voor iedere dag een stapeltje klaar. Schone onderbroek erbij, schone sokken... Op donderdag de zwemspullen en een handdoek, op vrijdag de gymspullen en een handdoek... het is in één keer duidelijk wat de bedoeling is.

Het Jip-schiet-op-gebeuren 's morgens is helaas nog geen verleden tijd. Maar het feit dat ik het al de helft minder hoef te zeggen is al een hele overwinning. Ik wou dat we het jaren eerder hadden bedacht.

7 opmerkingen:

  1. Misschien te laat maar wat hindert het. Je doet het nu en dat is goed. De volgende stap zet je misschien een stuk makkelijker.

    Goed logje, Natasja... capitulatie brengt in dit geval geen verlies maar pure winst.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Goed voorbeeld doet goed volgen. Ik vind dit een briljant idee. Misschien dat wij dat ook wel gaan doen, maar dan moet ik eerst zijn kast even uitmesten. Heel veel succes ermee, en ik hoop dat het je 's morgens de benodigde rust vind. Ik weet hoe vreselijk de ochtenden kunnen zijn. Groeten Anna Marie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Van de kinderarts moest ik zorgen dat mijn zoon al zijn spulletjes zó kon pakken.Ook ruim genoeg van tevoren zeggen als hij een boodschap moest doen en dan ineens zeggen, zo nu ga je boodschap doen.
    Dit is door mijn schoondochter niet in dank afgenomen.Nu moet zíj het doen, hij laat alles slingeren,weet niet wat opruimen is.
    groetjes ,Ria

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ Ria... daar leg je meteen de vinger op de zere plek. Dat is de continue innerlijke strijd die ik voer: Waar help ik, waar stimuleer ik, waar laat ik hem zijn hoofd stoten ter lering, waar moet ik hem beschermen. Alleen de tijd zal leren of ik het goed doe. En tot die tijd vaar ik op intuïtie en laat ik mijn moederhart spreken.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Heb je een wasmand naast de kast gezet, waar hij 's avonds zijn gedragen kleding in kan doen?

    Moeilijk is het om te zorgen dat je kinderen wat zelfstandiger worden. Maar ik denk dat dit al een stap vooruit is. Zelf nu zijn kleding kunnen pakken, maar hij moet ook weten waar zijn gedragen kleding moet. Stapje voor stapje.

    Zo blijven wij leren :)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik denk dat ik bij jou op les ga.

    BeantwoordenVerwijderen