maandag 5 maart 2012

Hakken en zagen (op een hard hoofd)


Janneke, het meisje linksvoor, dat af zit te kijken... You go girl, zo kom je er wel!











Jannekes klas stond zaterdag in de krant. In de BN de stem.Ondwerp was de lerarenstaking. Of eigenlijk het feit dat de school NIET gaat staken tegen alle bezuinigingen in het onderwijs. De reden kun je lezen in de link *klik* . En het wel/niet dat vind ik ook even minder belangrijk. De absurditeit van de plannen vind ik veel erger.

Voor ons zelf is het volgende aan de hand.
Eindelijk is het GGZ ervan doordrongen dat het voor Jip zijn welzijn, en zijn welbevinden beter is dat hij meer hulp krijgt. Wij leggen zelf al jaren uit waar we bang voor zijn, aan school, aan het GGZ, en alles wat we hebben voorspeld is uitgekomen. De zorgen zijn nu gericht op zijn welbevinden nu, en de stap straks naar het middelbaar. De grote veranderingen. Het zelfstandiger moeten gaan werken. Het plannen van je werk. Ik noem het Grote Zorgen, met HOOFDLETTERS !

En nèt nu we van het GGZ toegezegd hebben gekregen dat Jip via hun na de zomer in aanmerking komt voor dagbehandeling, nèt nu we te horen hebben gekregen dat er een kans is dat Jip via dat traject door kan stromen naar speciaal voortgezet onderwijs, nèt nu gaat er aan alle kanten gehakt worden. De dagbehandeling is al deeltijdbehandeling geworden. En die wordt dus nog eens gehalveerd. Tot juni kunnen ze ons nog geen uitsluitsel geven  over hoe het één en ander er voor Jip uit zal gaan zien. Laat staan dat wij al dingen uit kunnen gaan leggen.

Vanwege alle bezuinigingen gaan we op advies van het GGZ wedden op 2 paarden. Ook op school herstarten we een aanvraag voor een indictatie voor rec4 ( kortgezegd: extra hulp of speciaal onderwijs waar kinderen met bijvoorbeeld een stoornis binnnen het autisme spectrum voor in aanmerking kunnen komen). Deze indicatie is in het verleden al eens afgewezen. Mede op grond van een verkeerde vraagstelling, maar ook op grond van zijn goede resultaten. En ook omdat de problemen die we verwachtten op dat moment (nog) niet aan de orde waren.  Dat Jip in de klas helemaal niet lekker in de groep valt, niet lekker in zijn vel zit, bij vlagen niet graag naar school gaat en af en toe een diep-ongelukkig is, daar kijkt niemand naar. Althans, niet binnen de indicatie commissie. Ik heb er dus een hard hoofd in dat Jip die indicatie nu wel gaat krijgen, want in wezen is er niets veranderd. Jips resultaten zijn nog steeds prima (dankzij de inzet van school, en ook wij zitten er boven op).  De problemen die er zijn die hebben met die resultaten niets te maken, en veel van de problemen die we verwachten zijn nu nog niet aan de orde. Hij is alleen nog net even ongelukkiger dan toen.

Veel kinderen die al op het speciaal onderwijs zitten, zullen ook een herindactie krijgen. En mogelijk moeten ze weer terug naar het normale basisonderwijs. Waar de klassen groter zullen worden, het geld en de middelen minder... dus ja.... alles bij elkaar geloof ik er niet.

En zo kan ik in mijn omgeving nog genoeg kinderen aanwijzen die kampen met dezelfde problemen. Of veel grotere problemen. En geloof me, ieder kind zal eronder lijden wanneer de klassen groter zullen worden. Hoe goed ze ook in het profiel van 'een gemiddeld kind' zullen passen. Voorzover een gemiddeld kind al bestaat...

Voorlopig worden er weer genoeg manuren gestopt in het aanvullen en volledig maken van het dossier. Tot die tijd kunnen we niet zo heel veel doen. Behalve hopen en afwachten op een goed ordeel. Tot die tijd ben ik geneigd om nergens meer achteraan te zitten. Ik stuur Jip om 12 uur naar bed, ik zit niet meer achter zijn huiswerk aan. Hij zoekt het maar uit. Dan worden die cito-B-tjes vanzelf D-tjes en E-tjes, en komt die indicatie er misschien vanzelf. Maar ja.... of dat nou de juiste weg is?

10 opmerkingen:

  1. Ik begrijp je verontwaardiging heel goed. Je zou van minder al moedeloos worden. Toch volhouden, hoor. Loslaten kan altijd nog.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat wel raar is dat er steeds minder leraren zijn, meer kinderen, Dure Ad-Interum directeuren en JA JA nu komt het HELE dure IBers, Intern begeleiders (vroeger de concierge ??)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik herken me in jou! Knuffeltje van mij.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik zou dat gezien ik nu weet hoe mijn zoon reageerde van de overgang van gewone lagere school naar gewone middelbaar niet doen. Je zoon heeft er alleen maar veel baat bij als hij deze hulp en structuur gewend is, dan stapt hij makkelijker over, wat er ook gebeurt.

    Bij mijn zoon is pas op z'n 14e ontdekt dat hij Syndroom van Asperger had. Veel huiswerk, agenda's bijhouden, tas inpakken, wisselende leraren, uren die uitvallen, om de zoveel weken een ander rooster, dat allemaal was voor hem ècht een soort superchaos.

    Dit is zijn 3e jaar op het middelbaar en pas nu heb ik het idee dat hij er aan gewend is, alleen gooien nu de hormonen weer alles door de war en gaan de hakken in het zand wat betreft huiswerk maken. Pfff... en soms is de lijn héél lastig te trekken tussen puber en Asperger...

    Maar ik vind het ook verschrikkelijk wat ze allemaal aan het veranderen en bezuinigen zijn... en soms geven ze weer ik weet niet hoeveel uit aan iets wat ik dan ook weer niet snap... maar ja, zal wel aan mijn liggen... ik heb er niet voor geleerd...

    Ik hoop heel erg dat wat jullie voor jullie zoon willen, dat dat door kan gaan!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Poeh, dat is wel heel wrang allemaal. Onze oudste zoon zit ook op het speciaal onderwijs, en wij zijn daar achteraf heel blij mee: kleine klassen, en veel structuur.

    Ook zijn indicatie werd eerst afgewezen, maar de tweede keer ging het wel goed.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Zo ga jij het niet doen. Daar ben je helemaal het mens niet voor. Je blijft vechten en dat is goed. Het akelige is alleen dat je het tij tegen hebt en dat het alleen maar beroerder wordt. Want meer dan de helft van Nederland stemt rechts om zijn hypotheekrenteaftrek te redden en / of de buitenlanders buiten de grenzen te houden. De woorden sociaal en solidariteit zijn ver weggezakt. En daar worden o.a. die kinderen de dupe van. Ik heb nogal wat contacten met webloggers met autistisch-, asperger-, pdnos- achtige kinderen. Die hebben het allemaal moeilijk en vertellen precies zulke verhalen als jij. Het lullige is: er is geen makkelijke oplossing.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik moet wel een beetje glimlachen bij je reactie. Iedere paar jaar hebben Mr. C. en ik weer een conflict over mijn links-georiënteerde stemgedrag. Maar ik ben van mening dat we het wel met elkaar moeten doen, ja. Nu weer met de berichten van na de staking heb ik er helemaal een hard hoofd in dat het goed gaat komen :-(.

      Verwijderen
  7. Elke keer als ik blogs lees met dergelijke verhalen dank ik onze lieve heer op mijn knietjes dat onze dochter een "gewoon" kind is. Zo gewoon, dat wij ons eigenlijk niet voldoende realiseren hoe bijzonder dat eigenlijk is.
    Het is te treurig voor woorden dat kinderen slachtoffer van verkeerde bezuinigingen worden. Ze verdienen juist een extra streepje voor omdat ze twee keer zoveel moeite voor moeten doen. Ik heb geen idee voor je hoe dit zo snel mogelijk opgelost kan worden voor jullie. Maar ik wens het je wel toe! Hou je taai!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Dank jullie wel voor jullie meelevende reacties. Verhalen te over inderdaad, over kinderen die het ook net niet redden in deze prestatie-maatschappij. Ik vind het maar een harde wereld hoor af en toe. Des te fijner om te merken dat er wel degelijk meegeleefd wordt!

    BeantwoordenVerwijderen