Zou het lukken om op het einde van dit kut-jaar 20 dingen eruit te pikken die toch echt wel top waren? En het moest er dit jaar, na de top 19 van 2019, ook nog eentje meer worden dan vorig jaar.
Nou ja… ik ben gewoon begonnen. Want Tas zou Tas niet zijn als ze ook in
pittige tijden het leven niet van de zonnige kant zou bekijken. Dus daar gaat-ie dan!
1. Ik nam ontslag en kreeg een nieuwe
baan.
We eindigden vorig jaar met een overname op het werk die niet goed uitpakte.
Voor die tijd liep ik al op mijn tenen en continu tegen grenzen aan en het werd
met de overname niet beter. Ik was altijd loyaal naar mijn vorige werkgever en
collega’s. Maar die loyaliteit voelde ik na de overname niet meer dus ik voelde
me vrij om te vertrekken. Dat ik op dezelfde dag als mijn baliemaatje mijn
ontslag indiende was geen toeval maar ons moment van zoete wraak.
Hoe blij was ik, dat ik, in de eerste corona-golf, waarin alles ook voor
tandartsen onzeker was, een baan vond in een mooie praktijk! Weliswaar ver weg
in de Zeeuwse polder. Maar ik ben blij dat deze stap genomen is.
2. Ik was 3 maanden vrij.
Door het ontslag was ik 3 maanden vrij. Dat begon in maart. Net in de eerste
golf. Er kon niks en mocht niks. Ik schreef hierboven al dat ik een tijd over mijn
grenzen was gegaan en ik denk achteraf dat ik gewoon vet overspannen ben
geweest. Er zat eind vorig jaar een kluwen in mijn hoofd, die maar bleef
draaien. En toen die kluwen eindelijk weg was (met dank aan Cees en Monique van
3MC, twee hele fijne therapeuten) kwam er mist voor terug. Ook die mist was
naar. Want die zorgde ervoor dat ik niet scherp en ongeconcentreerd was. Dus
die 3 maanden gaven me tijd om te herstellen, naar buiten te gaan,
achterstallig onderhoud te doen in huis. Het was heerlijk en ik voelde me na
die tijd echt een soort van ‘genezen’.
3. Ik had tijd om voor 2 modules examen
opdrachten voor te bereiden.
Doordat ik 3 maanden vrij was had ik ook alle tijd om mijn huiswerkopdrachten
te doen voor mijn opleiding tot coupeuse. Ik maakte mijn proefmodellen voor
mijn examens, dat in oktober zou plaatsvinden. Het kon maar gedaan zijn, je
weet immers nooit wat een jaar nog brengt (zalig zijn de onwetenden). 2 modules
tegelijk doen zal ik niemand aanraden. Het is veel. Maar door de corona werden
examens uitgesteld en kreeg ik extra tijd.
4. Ik leerde lingerie naaien.
Een onontgonnen gebied voor mij op naaigebied. Het ligt me en ik vind het leuk!
En ik slaagde met drie negens voor dit onderdeel. Dat was ook leuk :-).
5. Ik mag mezelf costumière noemen
Ik slaagde voor mijn examens. En nu mag ik mezelf costumière noemen.
Eind dit jaar hoop ik deze titel te kunnen vervangen voor coupeuse. 
6. Ik fietste door de polder
Ik moest dingen verzinnen om meer ontspanning in te bouwen in mijn leven. Een balie-baan is intensief en druk.
Er staan continu mensen voor je. De telefoon gaat de hele dag door. De hele dag
door moet je onderbreken waar je mee bezig bent omdat iemand wat van je vraagt.
De hele dag door prikkels. Dus ik besloot te gaan fietsen naar mijn werk. 25 km
enkele reis. Ik kocht een e-bike om het leuk te houden. En man, man, wat waren
die vroege ochtenden zalig in de polder! De weg terug ook hoor! Dat afwikkelen
heb ik écht nodig.
7. De zwem-app
Er waren zoveel mooie zomeravonden dit jaar. We kwamen erachter dat er buurtjes
waren die vinden dat ze te weinig zwemmen, omdat ze het niet fijn vinden om
alleen te zwemmen, maar samen wel. Dus
bedachten we de zwemapp. Wie zin heeft meldt zich en er is eigenlijk altijd wel
iemand die aanhaakt. Ook dit was een zalige manier om de dag weg te spoelen.
8. Suppen
Ik kocht een sup. Ook zo’n zalig iets. Lekker in je uppie, of samen met iemand
op het gemak een beetje in de rondte paddelen op een plas of op zee. Heerlijke uurtjes beleefd op de sup dit jaar.
9. Aan een breuk zit
vast dat je voor jezelf kiest
Ja. Scheiden is een moeilijk en pijnlijk proces. Maar voor jezelf kiezen voelt
zo fijn en bevrijdend.
10. Jarno en Josha en hun steun
Ik ben zo blij met de steun die Jarno en Josha geven.
De breuk tussen Mike en mij is voor hun het allerpijnlijkst. Het is onze keuze.
Maar zij moeten ermee dealen en zij ervaren niet de opluchting en bevrijding
die wij ervaren. Voor hun is het alleen maar een verdrietige ingrijpende verandering
in hun leven. Ze moeten weg uit hun vertrouwde huis en uit hun vaste routines. Ze
zochten zelf hulp en begeleiding op school en stage. Ze zijn desondanks ontzettend begripvol, lief
en steunend. Ondanks hun verdriet.
11. Het weekend weg met mijn zus en mijn
broer
Ergens pre-corona besloten Arne, Simone en ik dat we moesten vieren
dat Simone ouder zou worden dan mijn moeder ooit geworden is. Dat zouden we
vieren met een etentje. Uiteindelijk mondde dat etentje uit in een weekendje
Ouddorp. Ik had die week ervoor net naar buiten gebracht dat Mike en ik uit
elkaar zouden gaan. Ik was bang dat het een verdrietig en beladen weekend zou
worden maar ze zijn zo lief voor me geweest. En het was zo stikgezellig! Dat we
meerdere keren in ons broek gepiest hebben van het lachen zegt genoeg! (Of
misschien zegt het meer over onze leeftijd?) 
12. Sowieso mijn zus en mijn broer
Ik heb het groepsappje wat we hebben dit jaar omgedoopt van ‘uit-eten’ naar
‘het warme bad vol liefde’. Als ik érgens altijd terecht kan, zonder mezelf
teveel te voelen, dan is het bij hun. Wat zijn zij een ontzettende steun voor
mij geweest de afgelopen maanden.En ondanks dat het bordje van Simoon ook
altijd redelijk vol ligt, schuift ze altijd wat van haar prakkie opzij om
ruimte te maken voor mijn sores.
13. Mijn vrienden/familie/buren
Het blijkt maar weer dat ik in de loop der jaren de juiste mensen om me heen
verzameld heb.
Je familie krijg je. Maar binnen je familie blijken er altijd mensen te zijn
met wie je toch een speciale klik hebt. Of blijken er lotgenoten te zijn die
toevallig net in een zelfde schuitje varen.
Ik heb mijn vriendinnen. Ik noem Kleine Tas, die ik nog altijd te weinig zie,
maar waarbij ik nooit het gevoel heb dat dat zo is. Altijd een luisterend oor,
en als ervaringsdeskundige hoefde ik haar dit jaar niet zo heel veel uit te
leggen.
Marieke. Ook zo eentje die er altijd voor me is.
Sanny, met haar lieve goedemorgen-appjes om mijn dag goed te beginnen.
De meiden van mijn internet-forum. Een bijzonder clubje met wie ik al 17 jaar
lief en leed deel en waar ik ook weer heel veel steun uit krijg.
Bianca, die met haar helicopterview nooit oordelend altijd een heldere kijk op
dingen brengt. En met wie ik volgend jaar toch écht naar Portugal ga!!! Als vrijgezelle vrouw! Wie had dat gedacht
toen we deze reis boekten!
En Els niet te vergeten. Mijn lieve buur, die er altijd voor me (ons) is met lieve woorden, lieve kaartjes, lieve
cadeautjes en soms een gebed. IK heb haar gezegd: ik raak een buur kwijt maar
hou er een vriendin aan over!
En never forget de dag dat ik wel 3 bedden aangeboden kreeg om in te slapen als het thuis niet meer zou gaan! 'Je mag gerust tussen mijn man en mij komen liggen hoor, we schuiven wel een stukje op'. 'Of tussen mij en d'n 'ond'. 😂😂😂
14. De toekomst ligt open
Het duurde even voordat ik accepteerde dat mijn toekomst er niet uit ging zien
zoals ik dat jaren voor ogen had gehad. Maar… er zijn zoveel wegen waar ik uit kan
gaan kiezen!
15. Buiten zijn
In plaats van een terrasje pakken of een bakkie drinken had ik wandeldates met
mijn vriendinnen. Ik heb dit jaar zo enorm veel genoten van het buiten zijn! 
17. Mijn lievelings ex-collega kwam bij me werken
Beginnen aan een nieuwe baan is altijd spannend. Nieuwe routines. Nieuwe collega’s. Een andere dynamiek dan je gewend bent. En na de ervaring met de nieuwe collega’s na de overname had ik echt het idee dat hoe zíj waren, dat dat de nieuwe norm zou zijn in tandartsland. Ik had er echt geen vertrouwen meer dat ik ergens anders met plezier zou kunnen werken.
Maar het pakte goed uit en… ik was zo blij dat mijn lievelingscollega uit de praktijk waar ik werkte ook de overstap maakte naar de praktijk waar ik ben gaan werken. Zo fijn om een vertrouwd gezicht in de buurt te hebben.
18. We kregen een goede prijs voor ons huis
Dat we ons huis moesten verkopen was ontzettend pijnlijk en verdrietig.
Maar… we hebben het verkocht voor een prijs waar ik niet van durfde te dromen.
En dat is gunstig. Want met mijn kleine salaris wordt een nieuw huis kopen toch wel lastig. En hoe meer dit huis opbrengt, hoe meer ik kan besteden. Zo simpel is dat!
19. De avond met Arne op de Brouwersdam
Dit is er ook wel één die de geschiedenisboeken in gaat. De avond was zo stil. De lucht kleurde zo mooi roze en spiegelde in de rimpelloze zee. Het was écht magisch. Uren gestruind op het strand. Tot het donker genoeg was om zeevonk te spotten. En in de stille nacht het hele stuk weer teruggewandeld.
Voor Jarno en zijn meisje was het echt een uitdaging om elkaar te kunnen blijven zien dit jaar met alle beperkingen en regels die er waren. Ze hebben veel steun aan elkaar kunnen vinden. Ook Josha heeft een vriendje waarvan we vinden dat hij mag blijven 😀. Dus op dat gebied geen klagen!
En ja….
Hoe zal mijn leven er eind 2021 uitzien?
Ik hoop dat ik dan een fijne plek heb kunnen vinden. Een huisje dat ik mijn thuis heb kunnen maken.
Ik heb niet veel nodig. Ik ben creatief genoeg om van niets iets te maken. Als het plekje maar goed voelt komt de rest vanzelf. Daar heb ik geen zorgen over.
Ik hoop dat Jarno en Josha hun draai hebben kunnen vinden in ons ‘nieuwe normaal’.
Dat we allemaal gezond de covid-tijd door zijn gekomen. Dat we nooit hebben hoeven wennen aan het gebruik van mondkapjes. Dat ik iedereen die ik lief vind weer gewoon kan knuffelen.
Dat heel dat corona-gebeuren verleden tijd is. Dat ik weer naar concerten en festivals kan gaan.
Dat Mike en ik een beetje gezellig uit deze scheiding gekomen zijn.
Dat allemaal dus…
