Zwijmelen op Zaterdag: Mijn jaar in 12 zinnen en 4 liedjes

 

In januari was de scheiding rond. 

In februari leefden we nog samen in ons oude, inmiddels deels ontmandelde, oude huis. 

In maart kreeg ik de sleutel van mijn eigen huis en begon het grote klusproject.

In april knapte ik met hulp van familie, vrienden en buren de bovenverdieping op. 

In mei verplaatsten de kluswerkzaamheden zich naar de benedenetage. 

In juni nam ik afscheid van het zomerhuisje bij zee en ging ik naar de KVK voor mijn eigen atelier. 

In juli had ik kluspauze en ging ik voor het eerst in mijn eentje op vakantie. 

In augustus ging mijn zoon het huis uit. 

In september was ik in afwachting tot de buurman tijd had om mijn woonkamer te stuken. 

In oktober stond de hele zooi weer op zijn kop. 

In november was het huis (zo goed als) klaar. 

In december begon het grote genieten op mijn eigen plek.

Dit was mijn jaar samengevat in 12 zinnen.

Ik plaats vandaag 4 liedjes in de zwijmel. Ik heb ze allemaal al een keer eerder geplaatst. 
Het waren de liedjes die tekenend zijn geweest voor 2021. 
Het nummer van Sheppard was heel vaak op de radio en ik werd er iedere keer vrolijk van als ik het hoorde en ik kreeg er altijd energie van. Het nummer van de FooFighters was heerlijk om bij af te reageren. Knalhard uit de speakers. En ja.. het jaar voelde echt als leren vliegen en opnieuw leren lopen. 

Het nummer van Billie Eilish was dit jaar een hit. En hoewel mijn ex echt niet zo vervelend was als de ex waar Billie in haar liedje over zingt, was het wel een heerlijke break-up song. De buren zullen ook geweten hebben dat ik dit een fijn nummer vind. 

Het nummer van of monsters en men gaf altijd troost. Ik heb het al vaker genoemd. 
'Cause though the truth may vary
This ship will carry our bodies safe to shore'
Dat waren de woorden waar mijn zus me op attendeerde.
Mensen zeggen steeds dat ik zo sterk was dit jaar. Maar ik heb sterk kunnen zijn en dingen gedurfd omdat ik wist dat er zoveel mensen zouden zijn die me op zouden vangen als ik tijdens het leren vliegen zou vallen. Vooral mijn zus. Maar vooral ook niet alleen mijn zus. Vooral ook al mijn vrienden en vriendinnen, familie, buren, collega's, de hele rimram om me heen! 

Dus aan iedereen die er dit jaar, op wat voor manier dan ook, voor me was... 
Zonder jullie had ik nu niet gestaan waar ik nu sta. 
Ik ben jullie allemaal zo dankbaar! 
Ik hoop jullie allemaal in 2022 in liefde terug te kunnen geven wat ik dit jaar van jullie ontving! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: the seldom seen kid

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone. 

Het is de vrijdag voor de kerst als ik de zwijmel voor zaterdag schrijf.
Het is de dag waarop de kerst 'ín-kickt'.

Zwaar melancholisch, zoals het een beetje op het einde van het jaar hoort. 

Tranen bij iedere kerstkaart die ik in mijn bus vind. 
Mijn oude buurvrouw die schrijft dat ze me mist. 
Mijn zus en vriendinnen die schrijven dat ze me bewonderen om wat ik dit jaar voor elkaar hebben gebokst. 
Tantes die me een heerlijke kerst toewensen in mijn eigen, 'affe' huis. 
De 'naai-collega' die vorige week een kerstpakket kwam brengen. Brengen hè? Niet gewoon achterlaten op het atelier, maar gewoon een uur in de auto om je te verrassen. 
De kerstlunch met mijn fijne collega's, die nèt voor de lockdown nog even kon. 
Mijn prulleke die er op kerstavond zal zijn met haar lover. 
Mijn langharig tuig die het ook wel heel gezellig vindt als ik met kerst tóch even bij hem en zijn lief en zijn baby-cavia op bezoek kom... 
Ik hou zo veel van al die lieve mensen om me heen. 
Ik blijf het zeggen. 

Ik denk de afgelopen weken vaak terug aan vorig jaar. We waren toen nog een gezin. 
De kinderen wilden zo lang mogelijk vasthouden aan hoe het was. Dus we vierden de kerst thuis met elkaar. We wisten toen al dat we niet samen verder konden gaan, dus het was een beetje een rare situatie. De sfeer was oke. Maar het was ook op eieren lopen en verloren voelen. 
Ik wist toen nog niet waar volgend jaar mijn kerstboom zou staan. Ik wist toen nog niet of ik überhaupt een huis zou vinden: de woningmarkt was toen al een beetje overspannen aan het raken. 
Ik zocht een huis, groot genoeg voor mij en 2 kinderen. Niet wetende dat de realiteit zou zijn dat ik binnen een half jaar in mijn eentje zou wonen. 

Ik sliep in die weken overal en nergens. Mijn ex vond het nodig om alvast verder te gaan met zijn nieuwe leven en om hem de ruimte, en mezelf zo min mogelijk last van deze situatie te geven, gingen we om beurten weg van huis. 
Ik wist in die tijd vaak niet waar ik was als ik wakker werd: in Ouddorp, bij een vriendin, thuis in mijn eigen bed? Ik weet nu hoe ontheemd een tourend artiest zich kan voelen. 
En toen vond ik het prima. Zelfs de weken in Ouddorp, op dat stikdonkere vakantiepark. In het donker vertrekken voor het werk, in het donker weer aankomen. Geen daglicht zien. De vrije dagen in mijn eentje doorbrengend. Bang dat deze eenzaamheid mijn voorland zou zijn. Ja... toen was het prima en was het wat het was. Maar achteraf denk ik: Jeetje, Tas, het was toch eigenlijk ook niet te doen?!! 

Die eenzaamheid waar ik zo bang voor was, die  heb ik het afgelopen jaar misschien een keer of 2-3 gevoeld. Ik ben echt helemaal oké met mij overzichtelijke leven in mijn uppie. 
Ik weet precies hoe vol de wasmand is, ik weet precies wat er in de koelkast ligt, en alle rommel die er is, is mijn eigen zooi. Doen waar je zin in hebt en geen rekening hoeven houden met anderen vind ik ook echt heel fijn. Maar dat neemt niet weg dat ik mijn kuikens en het gezinsleven ook echt heel erg mis! 

Anyway. De kerst is op een fijne manier ingevuld. Ik geniet van de gezellige lichtjes in de kerstboom en van mijn fijne, warme thuis. 
Niemand heeft me uit medelijden uit hoeven nodigen omdat ik anders ook maar alleen ben. En mijn zus en zwager, bij wie ik aanschuif, geven mij in ieder geval de illusie dat ze het niet uit medelijden doen, maar mij er ook echt graag bij hebben :-). Nee hoor... ik weet het zeker. We houden van elkaars aanwezigheid en gezelschap. 

En wat heeft het te maken met het liedje van Elbow in de zwijmel? 
Niets. Behalve de melancholie. 
Ik heb vaker een nummer van Elbow geplaatst waarmee hij me wist te raken. En vandaag doe ik het weer. Gewoon omdat dit nummer me raakt. 

Ik wens iedereen hele fijne dagen toe. Heb lief. Heb het goed. Heb het fijn met elkaar. 

Meezwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Crockett's Theme

klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone

Back to the eighties! 

Van de week kwam deze vroeg in de morgen voorbij. 
Deze setting: een donkere polder, de zon nog lang niet op, de donkere dagen voor kerst en een beetje mistig. Een totaal andere setting dan de beelden uit deze clip. Maar het paste zo enorm bij de sfeer van die ochtend. 
Wát is dit nummer destijds kapotgedraaid op de radio. Maar nu was het een hele tijd geleden dat het voorbijkwam. Mijn moeder noemde het altijd: het Krokettenlied.
Ik was geen uitgesproken fan van Miami Vice. Ik keek het weleens, maar dat was het dan ook. Maar mijn klasgenoten en vriendinnen gingen helemaal stuk op deze serie en op Sonny Crockett en Ricardo Tubbs. Snelle, gladde jongens. Ik had het er toen niet zo op. 

Maar... ook weer een heerlijke jaren '80 vibe in dit stukje muziek en in de clip.

Wil je meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: voor alles

 

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone 

Afgelopen zomer keek ik het programma zomergasten terug op mijn computer. 

Eén van de gasten sloot het programma af met dit nummer. 

Ik weet niet meer wie die gast was. Ik weet zijn (het was een man volgens mij) commentaar en toelichting hierbij niet meer. Ik weet nog wel dat ik enorm onder de indruk was van deze uitzending. 

Volgens mij was het Arfred Birney, nu ik er wat langer over nadenk. 

Ik was ook heel erg onder de indruk van dit nummer van Wende en S10. 

Het is zo'n kwetsbaar liedje. En Wende lijkt me zo oprecht lief voor S10. 

Ik hoef deze tekst gelukkig niet op mezelf te betrekken. Maar dat maakt niet dat het me niet raakte. Stel dat je leven wel zo in elkaar zit... het lijkt me heel erg moeilijk. 

Nu is er een goede reden om het te plaatsen. 

Deze week werd bekend gemaakt dat S10 Nederland gaat vertegenwoordigen op het Songfestival. 

Ik ben heel benieuwd wat het gaat brengen. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Ghost Love Score

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone. 

Ook het laatste concert dat dit jaar gepland stond gaat niet door. 
Vandaag kreeg ik te horen dat het concert van Nightwish in Antwerpen uitgesteld is. Ik had nog even goede hoop dat het volgende week door zou gaan, maar ook in België worden de maatregelen strenger. 
Ik moet nu wachten tot november 2022.

Ik schrijf goede hoop. Maar eigenlijk was het ook vrees. In deze tijden in een vol sportpaleis? En dan een besmetting oplopen en dan achteraf zeggen: 'Dat was een beetje dom?!'
Maar ja... gekochte kaartjes is zuur geld, een concert is supertof en het zou ook weer een fijne avond worden met Kleine Tas. Ik hoef nu het besluit niet meer te nemen. 
En ach... het zou een zitconcert worden. We zouden pas laat aankomen dus hoogstwaarschijnlijk achter in de zaal geplaatst worden. Dat past toch niet bij Nightwish? Daar hoor je voor het podium te staan!
Ik hoop voor volgend jaar op betere tijden.  

Dus daarom: vandaag een 10 minuten durend spektakel in de zwijmel van 'onze Floor'. 

Mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: The Scientist

Klik hier als het liedje  niet laadt op je telefoon 

Er was weer een leuk aftellijstje deze week: de Top 1000 van Radio Veronica. 
Vooral de laatste dag is altijd genieten. Hoe lager de cijfers, hoe mooier de muziek. 
En de muziek wordt dan ook vaak wel steeds steviger. 

Op mijn werk is een kleine radio-vete gaande. 
Normaliter staat Sky-radio aan. Maar daar draaien ze nu om de paar nummers een kerstliedje en dat trek ik echt (nog) niet. Dus we zijn zoekende naar wat nieuws. Op Q-music en 538 wordt teveel gekletst en daar raak ik overprikkeld van de muziek. Veronica vind ik wel leuk, maar ook een hoop gezwets. Radio 2 ben ik als ongeveer de enige voorstander voor. Kink is voor mijn collega's en de patiënten sowieso geen optie. Dus we vonden een compromis bij de Begische Nostalgie zender. 
Deze week switchten we dus naar Radio Veronica en vandaag had ik de muziek heel zachtjes gezet, zodat ik toch alle nummers kon horen, zonder dat het storend zou zijn dat de muziek op zijn tijd best stevig was. En het is gelukt. Ik wist een soort van tactisch volume te kiezen. 

Ook dit nummer van Coldplay kwam voorbij. En ondanks dat Coldplay zeker niet mijn favoriete band is, heb ik toch een zwak voor dit mooie nummer. 
De zin: 'Nobody said it was easy' is het afgelopen jaar vaak in mijn hoofd voorbij gekomen. 
Want jemig... wat was het een weg om tot hier te komen! 

Vorig weekend is er een soort van wonder gebeurd: mijn huis is af gekomen! 

Er zijn nog veel i's waar puntjes op gezet moeten worden, maar alle zware klussen zijn klaar.

Vorige week appte mijn vader of ik nog hulp kon gebruiken. Hij kwam het weekend logeren zodat hij me twee dagen lang door de laatste loodjes kon helpen. Zaterdagmorgen stond ik om 6 uur op om de warmteblazer aan te zetten om het laatste gestucte muurtje nog te laten drogen. Natuurlijk kon ik daarna van de zenuwen niet meer slapen en ben ik maar begonnen aan de laatste klussen. Om 10 uur haakte mijn vader aan. Rond etenstijd 's avonds waren we klaar met het schilderwerk en begonnen we alvast met een randje laminaat. De buurman kwam op het lawaai af en om 23.00 uur stonden ze nog buiten te zagen en heb ik ze echt tot stoppen moeten manen omdat het echt te laat ging worden. 

Op zondag tegen een uur of twee was de huiskamer 'gelamineerd' en besloot de buurman dat ik nog een pak laminaat moest halen bij de bouwmarkt, zodat hij ook de gang nog door kon leggen. 
Ik was kapot tegen die tijd... maar ja...hij bood het aan... en ik zou gek zijn als ik zijn aanbod niet aan zou nemen. Zondagavond was de conclusie: het is af! Oké er moeten nog plinten, lampen, dingen aan muren en dozen uitgepakt worden... maar dat is het grote werk niet meer. 
Ik kan zitten in een schone, frisse, opgeruimde woonkamer. Op een bank. Wat een zaligheid! 

De komende weken ga ik uitrusten. Ik ben nog steeds aan het landen in mijn nieuwe leven. En nog zeker niet gesetteld.
De komende weken zal ik jullie vervelen met de eerste opzetten van mijn examenproject (de galajurk) en met het opstarten van mijn eigen atelier. Want ook daar is de afgelopen weken tussen de bedrijven door hard aan gewerkt. 

Nobody said it was easy. 
Maar deze hobbel heb ik toch maar mooi genomen! 
Met dank aan alle lieve mensen om me heen die mij geholpen hebben om deze hobbel te nemen! 


Wil je mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Boulevard of Broken Dreams

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Ik heb de laatste weken een beetje last van vorig jaar. 
In die zin dat ik veel moet denken aan hoe de situatie een jaar geleden was. 
Over hoe mistig de toekomst was. Hoe zou mijn huis eruit gaan zien? Waar zou ik gaan wonen? 
Zou ik het allemaal kunnen alleen? Hoe zou ik me gaan voelen als ik zonder partner door het leven zal gaan? Ik vond het liedje: Boulevard of Broken Dreams toen heel toepasselijk. 
Een weg van gebroken dromen is er zeker geweest. 
Maar eenzaam heb ik me nooit gevoeld op die weg. Althans... er waren kleine momentjes. Maar een lange periode van mezelf eenzaam voelen? Die heb ik gelukkig niet gekend. 
Het is wel vaak heel stil in huis. Vorig jaar kwam het plaatje dat ik alleen, ook zonder de kinderen, in  een huis zou wonen, in mijn hoofd nog niet voor. Het is echter wel de realiteit geworden. 
Het maakt mijn leven wel overzichtelijk. Als ik klaar ben met voor mezelf denken en voor mezelf zorgen, dan is er verder ook niemand meer die wat van me vraagt. Maar ook dat maakt het stil in huis. 

Dit weekend komt mijn vader over om me te helpen met de laatste klussen hier in huis. 
De laatste muren worden gesausd. En in zijn tempo kunnen we vast wel beginnen met laminaat leggen. 
En dan kan ik eindelijk mijn woonkamer inrichten. Lekker bankhangen zonder tegen vieze muren, vloeren en plafonds aan te moeten kijken. Alles lekker schoon en vrij van stof. Ik kijk er zo naar uit. 
Hoe dichter het eindpunt nadert, hoe ongeduldiger ik word. 

Wil je mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: You want love

 

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Ik kom vandaag echt met het meest foute liedje wat in de afgelopen tijd voorbij is gekomen. 
Ik ben gewoon helemaal murw, moe en appelig van de afgelopen weken. 
De wekker die iedere ochtend gewoon altijd een paar uur te vroeg af gaat. 
Het huis wat ik af wil hebben, maar wat toch écht nog een paar weken gaat duren (geduld is een schone zaak). De maatregelen die vrijdagavond weer aangekondigd zijn. Het concert wat zaterdag niet doorgaat. 
Echt... het treft ons weer allemaal. En sommigen gewoon echt keihard. Maar ik word er nu toch echt wel verdrietig over hoe we hiermee als maatschappij, als land, als wereld om moeten gaan. 

Nou ja... laten we gewoon maar even lachen om dit liedje. 
Om de man die vast en zeker zijn 'intense-blik-in-de-camera' thuis voor de spiegel heeft geoefend. 
Vraag me niet hoe en waar dit liedje voorbij kwam deze week. Ik had het echt verbannen naar de diepste krochten van mijn geheugen. Maar het was écht ook wel weer een hele dikke 'Oja!!!' toen ik het liedje hoorde. 

Mee zwijmelen? 

Plaats hier je link. 

\

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Nightswimming

 

Het is een beetje laat voor de zwijmel. Meestal heb ik de zwijmel op vrijdagavond wel klaar staan. 
Maar ik moest na mijn werk gelijk door naar het poppodium en nadat ik op een soort afterparty was, in aangeschoten toestand mijn dronken zoon tegemoet fietste in de stad (hij is een weekend thuis! Wat een heerlijkheid en gezelligheid!), en omdat ik nu zaterdagochtend uit wil slapen, flans ik toch nog even in het holst van de nacht een zwijmel in elkaar. Het lijkt wel of ik er een soort van vrijgezellen bestaan op na houd... maar ook dit klinkt allemaal weer spannender dan het is. Voorlopig kruip ik straks nog heel kuis, en ook echt kuisverrot na een drukke werk en klusweek, gewoon allenig in mijn bedje. 

En de zwijmel? Ik was deze week in de ban van de Kink1500. Het aftellijstje van de alternatieve radiozender. Dit nummer kwam daarin voorbij. En op de één of andere manier kwam de laatste weken een paar keer op mijn pad. En ik vind hem zwijmelwaardig. 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: Don't Dream It's Over

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Vandaag weer eens een 'ouwetje' uit de jaren '80. 

Ik vind het zo grappig.
Mijn ouders waren in de jaren '60 volwassen geworden en qua muziek had ik die tijd zo graag meegemaakt willen hebben. 
Mijn kinderen zeggen op hun beurt weer dat ze de jaren '80 zo tof vinden. Terwijl ik er eigenlijk, qua tijdsbeeld, niet heel veel aan vind. 
In de jaren '60-'70 was er heel veel vernieuwende muziek. Er waren hippies, en nozems, en er was een seksuele revolutie. Gebaande paden werden opgebroken, en nieuwe paden gecreëerd.  
En in de jaren '80? Ik heb er qua tijdsbeeld wat depressievere gevoelens bij hoor. Mijn eigen leven was prima en leuk. Ik had een fijne jeugd. Maar er was een koude oorlog. Er was veel hard en grijs, vind ik. 
Punk. Junkies. Er werd gedemonstreerd tegen de atoombom. Een stuk minder flowerpower. 
En qua muziek? Er was dus punk. En New Wave. En ongetwijfeld nog een hoop andere stromingen. Maar op de radio en in de top 40 was er vooral veel muziek met synthesizers enzo. 

Ik vraag mij af hoe de kinderen van mijn kinderen terug zullen kijken op de 'zero's, ten's and twenties'. Wat zal blijven hangen als tijdsbeeld? Ongetwijfeld de smartphones en het internet. Een tijdperk abrubt onderbroken door een pandemie. Maar welke muziek zal de de tijdsgeest weergeven over pak hem beet 20 jaar? 

Iemand wees me er onlangs op dat bijna alle nummers uit de jaren '80 een snare-drum bevatten. Zo'n drum met snaren eronder dus, zodat je zo'n schelle tik krijgt. En verdomd... ik kan het niet meer onhoren: de snaredrum komt echt heel vaak voorbij in liedjes uit die tijd. 

In dit nummer begint de drum met een droge tik en in de tweede helft van het nummer wordt die tik overgenomen door de snaredrum. 

En waarom dit nummer? Hij kwam voorbij in de Kink top 1500, waar ik vandaag, en deze week middenin zit.  Niet dat het één van mijn lievelingsnummers is, maar het bracht me wel heel erg terug naar mijn puberteit. 

Maarreh... wat wel heel tof is: ik ga dit weekend voor het eerst sinds... (??? ik kan het me niet meer heugen)... weer naar een live-optreden. Blaudzun komt optreden op het Pop-podium in onze stad! Tof toch? 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link: 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: The last man on earth

 

\\

 Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone.

Vorige week postte ik een nummer van Howl and the Hum wat opgenomen was tijdens een uitzending van Kink. Ik wilde toen al een shout out doen naar mijn favoriete radiostation, maar mijn blog werd te lang. Daarom vandaag weer een nummer dat bij Kink opgenomen is, dit keer van Wolf Alice. 

Kink is, na jaren te weg te zijn geweest, sinds een paar jaar weer terug op de radio. In 2011 stopte Kink FM en in 2019 is dit station weer nieuw leven ingeblazen. Vanuit een donkere kelder maken Michiel (welke Michiel? Michiel Veenstra, Veenstra!) en consorten hele fijne radio met alternatieve muziek. Zijn niet te vinden op FM frequenties, alleen via DAB+ en internet. 
Ik heb altijd een beetje moeite met de term alternatief. Wat is alternatief? In ieder geval dus niet de muziek die je bij Sky Radio hoort. Maar verder? Verder kan het een hoop kanten op gaan.
Ik vind het leuk dat er vaak aandacht is voor nieuwe muziek. Zo hoor je nog eens wat en leer je weer andere bandjes kennen. 

Jullie kennen misschien mijn liefde voor aftellijstjes. De komende twee weken worden de Kink 1500 uitgezonden. En ik kan er lekker veel naar luisteren, want ik ben, vanwege de herfstvakantie lekker een paar dagen extra thuis om te klussen. Radio aan en gaan! 
Het zal een compleet andere lijst worden als de top 2000 van radio 2 die met kerst weer uitgezonden zal worden. 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Thumbs Up

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Het is vrijdagavond, als ik deze zwijmel schrijf. 23.00 uur. En ik heb zojuist de buurman 'uitgelaten'. 
Dat klinkt echt veel spannender als het is, nu, zo in mijn vrijgezelle status. 
Het gaat om de buurman met zijn gouden stuukhanden. 
Probleem is dat we allebei nooit thuis zijn. 
Hij altijd aan het stuken. Ik altijd aan het werk of op naailes, of gewoon de hort op. 
En als je dan afspraken wil maken over de uit te voeren werkzaamheden, dan kan het dus voorkomen dat je op vrijdagavond laat constateert dat je allebei thuis bent, en dan toch maar besluit om direct de geplande werkzaamheden door te spreken. 

De buurman zei al een paar maanden tegen mij: na de zomer kom ik je huiskamer stuken. 
Na de zomer is een ruim begrip. Het is intussen herfst. 
Maar ik weet: hij is druk... ik kwam hem nooit toevallig tegen... ik durfde niet aan te bellen. 
Tot mijn collega vroeg of ik in de herfstvakantie niet een extra dagje vrij wilde. De agenda liet het toe. 
En toen dacht ik: hoe fijn zou het zijn als de buurman dan komt stuken? 
Dan kan ik mijn plafond witten, de muren verven, laminaat leggen en dan is straks mijn studentikoze huiskamer gewoon een echte woonkamer?!!  Dan ben ik gewoon in de laatste fase van het opknappen van mijn huis en dan kan het echt gewoon vóór de kerst af zijn. 
Natuurlijk. Er moeten nog dingen. Zoals een nieuwe keuken. Een nieuw toilet. De zolder aftimmeren. Lampen aan het plafond. Puntjes op de i's. 
Maar hiermee komt het einde echt in zicht. 

Dus.. Ik appte mijn buurman. Ik vroeg: kun je dan en dan. Hij appte terug: OK. 
Alleen OK. En vervolgens een week radiostilte. Ik begon te twijfelen. Zal hij mijn boodschap goed begrepen hebben? (Er is een taal-barrière.) Stel nou dat ik erop reken dat hij kan, en hij komt niet? Die teleurstelling kan ik niet verwerken hoor. 
Maar vanavond toch zijn belletje: 'kan ik even komen kijken hoeveel materiaal er nodig is'. 

Ik kan me er nog geen voorstelling van maken hoe het zal zijn om straks in een huis te wonen met een mooie, gezellige woonkamer, met laminaat op de vloer, lampen aan het plafond en keurig ingeruimde kasten. Maar het punt waarop het zover is lijkt toch te komen. 

Dinsdag ga ik kijken voor een nieuwe keuken. Die zal dan pas na april, na mijn examen, geplaatst worden. Maar dat geeft niet. Niet alles tegelijk. Dat kan ik toch ook niet handelen. 

Het lijkt erop dat mijn voorspelling die ik in maart, toen ik mijn huis in ging: 'het zal wel kerst worden voordat alles een beetje op orde heb' gewoon echt uit gaat komen. 

En mijn zwijmel? Thumbs up. Voor mijn buurman dan maar. Omdat hij toch weer tijd voor me vrij maakt en zorgt dat ik mijn huis af kan maken. En voor mezelf :-). Omdat ik toch maar mooi zover gekomen ben als waar ik nu ben :-). 
Verder geen bruggetje met mijn verhaal. Maar gewoon een mooi liedje wat van de week op de radio voorbij kwam. 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: The Wolf Song

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Ergens in zijn leven kreeg mijn zoon een hekel aan zijn naam en heeft hij zelf een naam aangenomen. Een naam die hij mooi vond en die hij bij hem vond passen. Varg. 
Een zweedse naam. Iemand wees me erop dat het Wolf betekent. En een ander kwam naar aanleiding daarvan met de Vargsong, het wolvenlied, uit de verfilming van het boek Ronja de Roversdochter. 
En daarom verdient deze een plekje in de Zwijmel. 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Geef je hart niet zomaar weg

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Uit de categorie liedjes die eigenlijk buiten je favoriete genre vallen en niet van je favorietje bandjes zijn, maar die je in één keer raken. 

Een liedje met wijze lessen voor mijn Prulleke, die deze week 18 werd. 
Met haar vriendje zit het wel snor geloof ik. 
En daar ben ik dankbaar voor. 
En ik hoop echt dat ze het dromen niet verleert nu ze volwassen is en dat ze ook haar dromen na zal jagen. 

Mee zwijmelen? Plaats hier je link: 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Drive

 

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Tja... mijn Prulleke. Ze wordt dinsdag 18. 
Gisteren slaagde ze in 1 keer voor haar rij-examen. 
Een hoop stress scheelt het, en ook een hoop geld, als je in 1 keer slaagt.

 Je kan het maar in the pocket hebben. 
Binnenkort rijden we samen een eerste rondje in de buurt en daarna rijden we samen naar haar broer in Venlo. Ik vind het wel leuk om dit samen te ondernemen.... denk ik... 
Ik denk alleen dat ik redelijk spastisch naast haar zal zitten als zij het stuur in handen heeft. 

Mijn Prulleke. Vanavond viel het me op hoe ik qua lengte tegen haar op keek. 
Maar... ze zal altijd mijn Prulleke blijven. Trots, op hoe ze zich een weg baant in haar soms best wat ingewikkelde leven. 

Een liedje, voor deze zaterdagse zwijmel...  typisch jaren '80... over een autorit naar huis.... 

Mee zwijmelen? Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Exit Music (for a film)

 

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone 

Dit nummer komt bij mij maar sporadisch voorbij. 
Het staat op geen van mijn playlists (geen idee waarom niet), het wordt zelden gedraaid op de radio. 
En iedere keer als ik het hoor ben ik weer helemaal onder de indruk. 

Exit Music (for a film) van Radiohead.

Wil je meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Alone

Klik hier als het nummer niet laadt op je telefoon.

Haha, ik zat mijn blog van vorige week even terug te lezen... over het vroege opstaan. 
Kwart over 5 als ik op de fiets naar mijn werk moet. 
Hoe anders ging het vanmorgen: ik had per ongeluk de wekker een uur te laat gezet. 
Ik werd wakker op het tijdstip dat ik eigenlijk in de auto moest stappen. 
Maar... zonder koffie, zonder docuchen, zonder geföhnde haren was ik toch op tijd op mijn werk. 
En niemand heeft gezegd dat ik muffig rook of dat mijn haar raar zat :-). 
Ik denk dat ik hiervan maar mijn vaste routine ga maken: ik heb gewoon een uur extra slaap gehad vannacht!
Maar... het is eigenlijk wel gewoon naar beginnen, en dat nare gevoel van die rotte start blijft je een groot deel van de dag achtervolgen. 

Maar nog even over dat fietsen naar het werk... 
Het is zo zalig hè? Ik "verdwaal" regelmatig op de terugweg. Er zijn zoveel zijpaadjes, dijkweggetjes enzo waar je af kan slaan en die je steeds weer langs andere plekken leiden. Vorige week belandde ik langs de Oosterschelde en daar zag ik ineens bruinvissen zwemmen, zo leuk... met hun rugvinnen boven het water en dat specifieke geluid van ademteugen wat walvissen en dolfijnen maken... 
Ik wist dat ze in de Oosterschelde zwommen, maar ik had ze nog nooit gezien. 
En 's morgens die opkomende zon op die laaghangende mist... zo mooi... 

Ik heb geen bruggetje naar de muziek. 
Maar dit nummer! Dit is wat je krijgt als twee van je favoriete artiesten/bands samen gaan spelen. 
Rag'n'Bone Man en Nothing but Thieves. 
Ik zag ze allebei live. Bij Rag'n'Bone Man stapten we vrij blanco de tent binnen. Mijn zoon had er niet zoveel zin in, zijn stijl niet, en ik kende wel wat liedjes van hem die ik mooi vond.. maar verder... 
Het werd echter één van de beste optredens die ik ooit gezien had. Wat kwam hij binnen!!! 

Nothing but Thieves is een band die ik al een paar jaar 'volg' en ik ben echt steeds weer onder de indruk van de stem van de zanger. Hij staat bekend om zijn hoge, zuivere bereik. Maar in dit nummer laat hij horen dat zijn stem in de lagere regionen ook prachtig is! Het live-optreden wat we zagen van Nothing but Thieves  kwam echter een stuk minder hard binnen dan die van Rag'n'Bone man, ondanks dat ze toch voor elkaar niet onder doen. 

Nou... fijn weekend allemaal. Mij wacht een wandeling met een lieve vriendin, een zolder die gevloerd moet worden (ik mag mijn nieuwe boormachine inwijden!) en een borrel met mijn hardloopmaatjes.
TIG heet ons clubje, als sinds de jaren '60 denk ik. Tot Ieders Genoegen :-). 
 Zin in alles! 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Hometown Glory

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Ik blijf een beetje in het thema thuis hangen merk ik. 
Het is in huize van den Ing nog steeds niet bij iedereen goed geregeld met het thuis-gevoel. 
Op verzoek van mijn dochter plaats ik het mooie Hometown Glory van Adele. 
Ik heb het zo met haar te doen. Ze kan haar draai maar matig vinden sinds ze heeft moeten verhuizen. 
Ik hoop dat het allemaal gewoon een kwestie is van wennen en tijd. Maar ik kan het niet voor haar oplossen. Behalve het gezellig maken, er zijn voor haar en haar laten weten en laten merken dat ze altijd welkom is bij me. No matter what!!! 

Het is nu dinsdag, en ik zet de zwijmel klaar voor zaterdag. De rest van de week heb ik geen tijd. 
Ja, morgenavond zou nog kunnen, maar ik vrees dat ik dan gaar ben. 
Ik zag vandaag de werkagenda voor morgen en ik moet die agenda echt blokkeren in mijn hoofd wil ik vannacht slapen en morgen fit op mijn werk verschijnen. 
Op het moment dat ik, voordat we vandaag afsloten,  met mijn werkgever naar de agenda keek, zei ik: "ik denk dat ik vanavond maar om 9 uur naar bed ga."
Op dat moment zei hij: "ik zou als ik jou was maar om 8 uur naar bed gaan."
Hahaha,  hij zag het nog somberder in dan ik. 

Het is nu bijna half 10. En ik ga douchen en er een end aan breien voor vandaag. 
Ik heb het vaste voornemen om morgen weer op de fiets naar mijn werk te gaan. 
Net als vandaag. Dat betekent wel dat de wekker nog een half uur vroeger gaat. Kwart over 5. Dat is toch gewoon in het holst van de nacht?!!!!
Maar fietsen. Nu kan het nog. Het is nèt licht als ik vertrek. Over een paar weken is het donker, en dan is het echt een opgave om er vroeg uit te gaan. Het was zo mooi vanmorgen, met de mistflarden boven de weilanden... 

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Father's Daughter

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone

Van de week kwam er een liedje voorbij dat meteen mijn aandacht ving. 
Mooi... rustig... de zangeres kon ik niet thuisbrengen. 
De afkondiging maakte me nog nieuwsgieriger: Olivia Vedder... zou het de dochter zijn van?
 
Later hoorde ik dat dit nummer de soundtrack was van de nieuwe film van Sean Penn: Flag Day. 
Eddie Vedder heeft (samen met Glen Hansard, met wie hij vaker succesvol optreedt) de muziek geschreven voor deze film. En de dochter van Eddie Vedder zingt dit nummer dus. 
De hoofdrol in de film wordt gespeeld door de dochter van Sean Penn. 

En Sean Penn en Eddie Vedder hebben vaker een briljante samenwerking gehad in mijn alltime favourite film 'Into the Wild". Eddie Vedder schreef prachtige muziek voor deze film. Voor mij is het album van Into the Wild het meest gedraaide album wat ik bezit. 
Kortom: mijn interesse is gewekt. Ik wil de film Flag Day gaan zien, al is het alleen al voor de muziek. 
De bedoeling is dat hij begin oktober uitkomt in de bioscoop. 

Enneh...  over Eddie Vedder gesproken... wisten jullie dat het vrijdag 30 jaar geleden is dat het legendarische debuutalbum Ten van Pearl Jam uitkwam? 
30 jaar geleden!!!! Bizar... 



Meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: home again

Klik hier als het nummer niet laadt op je smartphone. 

Thuis... Dat was wel een beetje het thema van de afgelopen weken, ondanks dat ik veel op vakantie was. Want waar ben je thuis? 

Is dat in het huis waar je woont maar waar niemand op je wacht? 
Is dat op een plek in de natuur waar weinig is en waar je aangewezen bent op jezelf?
Is dat bij een vriendin die je al meer dan 30 jaar kent? 
Of  kan dat ook zijn bij iemand die je nog niet zo lang kent, maar waar je je wel vertrouwd voelt omdat je je allebei in een zelfde fase van je leven bevindt... een soort lotgenoot zegmaar...

Is dat op de vakantiestek waar je al bijna 30 jaar komt? 
Is dat in het gezin van je zus, waar je altijd aan mag schuiven en nooit teveel bent? 

En voor mijn zoon. Hij verliet het huis. (Mijn tranen zijn na dagen huilen intussen gedroogd hoor... no worries). 
Maar hoe thuis was zijn thuis, in een gebroken gezin, op een plek waar hij nog maar een paar maanden woonde? Bij mij, als moeder was hij thuis, daar twijfel ik niet aan. Maar hoe thuis was zijn huis zo samen met zijn moeder? Is zijn vriendin zijn thuis? En zal de plek waar hij nu woont snel als zijn thuis gaan voelen? 

En voor mijn dochter... Hier kan ik niet teveel over zeggen. Maar ik vraag me heel erg af of zij haar thuis weer heeft kunnen vinden. Na weken rondreizen door Italië is zij nu ook weer naar huis gekomen. 
Het woordje 'thuis' durf ik in de vorige zin niet te gebruiken.

Ik heb me thuis gevoeld in mijn tent de afgelopen weken. Ik kreeg al snel een soort routine in het inpakken en organiseren van mijn spullen. 
Ik heb op sommige momenten ook echt enorm naar huis verlangd (toen ik ziek lag te zijn op een koude, winderige camping in de Biesbos bijvoorbeeld).
Ik heb me thuis gevoeld op de plek waar we al zo vaak kwamen, bij de Loreley in Duitsland, opgenomen in het gezin van mijn zus. We noemen die plek ook altijd 'Die Heimat'.
Voor het eerst was ik daar zonder mijn eigen gezin. Maar ik voelde me daardoor niet 'ontheemd' daar. 
Ik vond het na de vakantie ook weer vreselijk stil toen ik thuiskwam in een huis waar niemand was. 

Ik heb van de week een tijdelijke laminaatvloer gelegd in de gang en de keuken, omdat ik de vieze zooi op de vloeren  thuis zo zat was. Een hoop extra werk, want hij moet er over een paar weken weer uit. Maar hoe lekker is het dat je in je eigen huis op je blote voeten op een schone vloer kan lopen? Ik heb het in dit huis op de begane grond nog niet eerder meegemaakt. Maar door deze aanpassing voelt mijn huis wel weer een stukje meer als thuis. 

Zo moeten we allemaal steeds onze draai weer vinden in veranderende situaties en gezinssamenstellingen. 

Michael Kiwanuka zou over dit nummer zelf gezegd hebben: 
Thuis is waar je jezelf bent - je hebt weinig remmingen, je voelt je vrij om te zijn wie je bent.

En dat is vat het wel goed samen denk ik. 
Want de plekken waarover ik in de tweede alinea vroeg of dat mijn thuis was? Dat zijn wel de plekken waar ik mezelf kan zijn. En dat ik daar was, heeft er wel voor gezorgd dat ik me in de vakantie vaak thuis heb gevoeld. Thuis hoeft kennelijk niet een plek te zijn. Het kan ook bij een persoon zijn, inclusief bij jezelf.

Als je mee wilt zwijmelen, kun je hier je link plaatsen. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: MLK

Klik hier als het nummer niet laadt op je telefoon

Een paar weken geleden was ik bij een vriendin. Zij zingt graag en ze liet een opname horen van haarzelf in een kwartet. Ze kondigde het nummer aan als MLK van U2. 
De titel zei me niets, maar toen ze het liet horen was ik in één keer weer terug in mijn bed, in mijn ouderlijk huis. Ik wist het gelijk: het laatste nummer van het album van U2, The Unforgettable Fire. 
Ik zette dit album (op cassette) vaak op voor het slapen gaan, en als dit nummer eindigde was ook het album afgelopen en kon ik gaan slapen. 
Het raakte me zo om dit weer te horen, dat ik er bijna van moest huilen. 

Jullie zijn snel klaar bij mij met zwijmelen vandaag, want het nummer duurt maar krap 2 minuten. 

Heb je zin om mee te zwijmelen? 
Plaats dan hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: For Crying out Loud

 

Klik hier als het liedje niet laadt op je telefoon 

Ik kan er al weken niet over praten zonder dat de tranen in mijn ogen staan. 

Mijn zoon gaat deze week het huis uit. Hij gaat samenwonen met zijn vriendin. Helemaal ver weg in Limburg. 

En natuurlijk weet ik het: het is de natuurlijke gang van zaken. Kleine jongens worden groot. En hoe mooi is het dat dat joch, waarvan ik altijd had gedacht dat hij tot zijn 30e thuis zou wonen, op zijn 21e het huis gaat verlaten. Dit is mijn verstand die praat. Maar mijn gevoel loopt op een ander pad dan mijn verstand. 

Zonder mij of zijn vader erover in te lichten heeft hij zich ingeschreven voor een nieuwe opleiding en  heeft hij alles geregeld wat nodig was om te verhuizen. Hij heeft ons positief verrast. 

Het zal stilletjes worden hier. Janneke woont nog steeds niet bij mij. Ze woont sinds de scheiding bij haar vader. Het is de bedoeling dat ze wel deels bij mij komt wonen, maar wanneer ze de stap naar mij zal zetten is nog niet duidelijk. 

Ik zal de muziek in huis missen. Ik zal het samen luisteren naar muziek missen. En het lekker hard meezingen. Ik zal zijn geklets missen.

En op een bepaalde manier zal ik ook moeten wennen aan de zorgtaak die vervalt. Mijn radars stonden altijd afgestemd op hem. Hoe staat zijn pet? Hoe is zijn bui? Is hij overprikkeld? Is hij somber? Is hij gewoon somber, of misschien wel depressief? Dreigt er een epileptische aanval? Of zit hij juist lekker in zijn vel?  De radars zullen de komende tijd nog uitstaan naar hem, maar ze zullen niets bereiken. 

En dat zal misschien ook wel een rustig en zorgeloos gevoel geven. De tijd zal het leren. 

Daarom vandaag een nummer van Meat Loaf in de zwijmel. 

Een liedje wat we altijd op volume 20 zetten en keihard woord voor woord meezongen. 

Wil je meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Happier than ever

Klik hier als het nummer niet laadt op je telefoon 

Mijn eerste vakantie in mijn uppie zit erop. Het is voor herhaling vatbaar. De plek hielp mee. Een beschutte oude boomgaard met om me heen rustige mensen en kippies. En een aanhankelijke kat die vrienden met mij wilde worden maar ik niet met haar. Ze zeggen het over katten hè? Ze weten precies welke schoot ze uit moeten zoeken: die van degene die ze met rust zal laten. Een camping vol schoten om te kiezen... de mijne moest ze hebben.

 

Helemaal alleen was ik niet. Mijn vriendin Kleine Tas kwam een nachtje logeren en mijn nichtje Brie was mijn veilige back up voor als ik het echt niet leuk zou vinden.
Wat ik fijn vond? Het niets hoeven zeggen, niets hoeven overleggen. Mijn eigen gang gaan. Geen mensen om me heen die geen zin hebben in waar ik zin in heb. Mijn gedachten laten gaan. Resetten.
Wat ik minder fijn vond? Dat er in de nacht niemand was om me op te warmen. Ik heb het af en toe gewoon retekoud gehad!


Met kleine Tas een dagje de tourist uithangen in Oudewater was fijn. We zijn gewogen in de Waag en niet te licht bevonden. Jammer… we zijn geen heks.

Vanmorgen stuurde Janneke mij een nummer van het kersverse album van Billie Eilish door. Happier than ever. En het nummer dreunde binnen. Ja. Het was mooi en geruststellend om te ondervinden dat ik het in de vakantie ook in mijn eentje gezellig kan hebben. 'Happier than ever' is voor mij nog wat hoog gegrepen, maar het leven is wel beter dan het lange tijd geweest is. Ik vind het nummer prachtig. De sound is in het begin wat retro. Vervolgens bouwt de spanning op. Je voelt dat er iets gaat gebeuren en dan gaat ze los. En dan het einde, als ze klaar is met zingen, dan hoor je haar in de verte nog schreeuwen. Heel onheilspellend met die distortions op het einde. 
Het nummer raakte me van het begin tot het eind. 

Wil je mee zwijmelen? Plaats dan hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Guaranteed

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

Sinds ik vorige week hoorde over de quote van Peter R. de Vries 'On bended knee is no way to be free' zit dit liedje in mijn hoofd. Ik heb het zo vaak geluisterd het afgelopen jaar. 

Er zitten zoveel stukken tekst in die me raken. 
Sowieso de zin waar het nummer mee begint. 

Maar ook de zin: 
Got a mind full of questions and a teacher in my soul, And so it goes.

Ik heb het afgelopen jaar zoveel vragen in mijn hoofd gehad. Maar ook heel veel geluisterd naar mijn 'innerlijke stem'. En ik was ervan overtuigd dat die 'teacher in my soul' mij de weg wel zou wijzen. En dat klopte. Want ik ben verder gekomen dan ik ooit had durven dromen. 
En hij heeft me geleerd dat mijn intuïtie niet faalt. Nooit! 

En dan de zin waar mijn zoon zichzelf in herkent: I knew all the rules but the rules did not know me.

Het is zo'n mooi nummer 
De hele film (waaruit dit nummer komt) is overigens prachtig. 
Ik heb hem al vaker genoemd: Into the wild. Ga hem zien als je hem nog niet hebt gezien. 
Of lees het boek. Maar dan mis je de mooie muziek :-) 

On bended knee is no way to be free
Lifting up an empty cup I ask silently
That all my destinations will accept the one that's me
So I can breathe

Circles they grow and they swallow people whole
Half their lives they say goodnight to wives they'll never know
Got a mind full of questions and a teacher in my soul
And so it goes

Don't come closer or I'll have to go
Owning me like gravity are places that pull
If ever there was someone to keep me at home
It would be you

Everyone I come across in cages they bought
They think of me and my wandering but I'm never what they thought
Got my indignation but I'm pure in all my thoughts
I'm alive

Wind in my hair I feel part of everywhere
Underneath my being is a road that disappeared
Late at night I hear the trees they're singing with the dead
Overhead

Leave it to me as I find a way to be
Consider me a satellite forever orbiting
I knew all the rules but the rules did not know me
Guaranteed

Wil je meezwijmelen? 
Plaats hier je link. 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op zaterdag: I won’t back down

 

https://youtu.be/N8i5NLyXZdc

Liever rechtop sterven dan op je knieën leven. 

Memento Peter R. de Vries

Wil je ook je zwijmel plaatsen? 
Plaats hier je link.

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Chan Chan

Klik hier als het liedje niet laadt op je telefoon 

Een liedje om te dromen over verre oorden. Waar we dit jaar ook waarschijnlijk niet zullen komen. 
We mogen al blij zijn als we een buurland kunnen bezoeken. 

Ik hoorde hem van de week weer eens op de radio. En ik was vergeten hoe fijn dit liedje is. 

Tja... ik neem alvast in mijn hoofd afscheid van mijn Duitsland plannen. Ik zie het niet gebeuren. 

Maar ik heb wel al op voorhand mijn vakantie 'veraangenaamd'. 
Kent u deze ergernis? Dat je je tent bij het inpakken nevernooitniet meer terug krijgt in je tenttas?

Ik ga hier geen last meer van hebben. Ik tekende de tenttas na, en maakte hem aan alle kanten een tikkie groter. Mij krijgen ze niet boos deze zomer :-). 

Nou, heb een fijn weekend allemaal. Ondanks de kater van de stijgende besmettingen en de 'nieuwe' beperkingen. 
Ik heb er zelf niet zo heel veel last van. Mij maakt het niet zoveel uit waar mijn tent staat.
Maar die puber van me... die ziet haar tweede zomer en haar vakantie nu echt verloren gaan. Die heeft het er echt wel lastig mee.

Mee zwijmelen? 
Plaats hier je link! 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter

Zwijmelen op Zaterdag: Beautiful People

Klik hier als het liedje niet laadt op je smartphone. 

O.....dat weekend van vorige week... ik kan er weer weken op teren. 

Ik heb mijn 'forumvriendinnen' al vaker genoemd: een club dames met wie ik inmiddels al 17 jaar contact heb. Vooral online. Soms in real life. 

We zijn begonnen als vraagbaak over borstvoeding. Toen mijn Prulleke dus echt nog een prulleke was. 
Natuurlijk kwamen daar ook andere vragen bij en inmiddels is er denk ik geen onderwerp te bedenken wat nog niet besproken is. Het forum groeide mee met de fases van onze kinderen en intussen zijn er al een paar dames bij die oma zijn geworden! 

We kennen elkaars verhaal. Althans. Van sommigen kennen we hun verhaal. Sommigen zijn heel open. Het forum zelf is immers besloten. Ik heb nog nooit eerder een club mensen om me heen gehad die opener, ruimdenkender en behulpzamer is dan deze club mensen. 
We zitten verspreid door heel Nederland (hmmm... eigenlijk wel verspreid over de wereld) en soms ontstaan er lijntjes van hulp van de ene persoon in Zeeland, naar een andere persoon in het noorden van het land. Of iemand die het moeilijk heeft wordt net even de winter door geholpen. Zelf heb ik ook het afgelopen jaar veel steun gekregen van de forum-dames. En stuk voor stuk zijn we binnen die groep allemaal zulke mooie, sterke vrouwen. De één met grote problemen. De ander met kleine problemen. En het valt me op dat er binnen de groep wel heel veel mensen met kinderen zijn die allemaal nèt een extraatje hebben waardoor het allemaal niet altijd even soepel loopt in het leven. Het kan zijn dat we gewoon een doorsnede zijn van de Nederlandse bevolking en dingen als autisme, hoogbegaafdheid of weet ik wat voor 'gedragsproblemen' gewoon heel veel voorkomen. (Ik zet het woord gedragsproblemen tussen aanhalingstekens omdat ik vind dat het gedrag het kind vaak niet het probleem is, maar dat het probleem is dat de buitenwereld er niet mee om kan gaan). Het kan ook zijn dat wij ouders, die online wel heel makkelijk kunnen communiceren, ergens ook wel een soort van 'tik van de molen hebben' die we doorgegeven hebben aan onze kinderen. Ik heb geen idee. Fijn is het wel, dat we veel herkenning kunnen vinden bij elkaar, en elkaar betere tips kunnen geven als de alom bekende dooddoener: 'Geef hem maar een weekje met mij mee, dan leert hij het wel af'. 

We gingen dus een weekend kamperen. In de Betuwe. Wederom zat ik in een boomgaard. 
Iedereen ging lekker doen waar hij zin in had. Wilde je wandelen in je uppie? Prima. Samen met iemand fietsen? Ook goed. Met een subgroepje een supgroepje vormen om op de Linge te gaan suppen? Wie wilde haakte aan. En oja... en er werd ook gehaakt natuurlijk. Want daar houden heel veel dames van op het forum. 
Samen eten? Gezellig. Maar als je liever in je eentje voor je tent je pannetje soep op wilde warmen: niemand die dat raar vond. Het was echt een warm bad van lieve, gezellige en warme mensen om me heen. Ik moest bijna huilen toen ik zondagmorgen weer vertrok. 

Dus ja. Wij mooie, sterke vrouwen. Elk met ons eigen verhaal. Onze geschiedenis. Onze talenten. Onze hulpvaardigheid. Onze prachtige kinderen, die nu hun weg nu zoeken naar volwassenheid. 
Beautiful People..... 

Meezwijmelen? plaats hier je link: 

You are invited to the Inlinkz link party!

Click here to enter